รูปของBenQ11

จากข้อมูลที่ได้ เธอคนนี้ชื่อ "ควอซ่า"(อายุ9ปี) เนื่องจากเธอมีพลังที่คล้ายผม

พัลซ่าจึงอยาก ให้เธอได้เจอคนที่มีอะไรคล้ายๆเธอ

เพราะเธอมักจะน้อยใจในปมด้อยของเธอ...

อืม...มีพลังเปิดมิติแล้วมันน่าน้อยใจตรงใหนหว่า??













แน่นอนมันคงมีอะไรมากกว่านั้น ควอซ่า เองยังมีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจอยู่อีก

ผมอึ้งเล็กน้อยกับสิ่งที่เห็น...ไม่ใช่เพราะมันแปลก แต่เพราะไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้มานานแล้ว


"นี่มัน....คนทรง?"











อธิบายเล็กน้อย พลังของคนทรง ก็คล้ายๆกับเรียกเทพหรือปีศาจหรือวิญญาณมาประทับร่างนั่นแหล่ะ แต่น้อยครั้งที่ จะมีผู้ที่ทำแบบนี้ได้ หากไม่มีพลังที่สูงส่งจริงๆไม่อย่างนั้นอาจจะถูกสิ่งที่เข้ามาประทับแทรกแทรงจนเจ้าของร่างหายไปแทนก็ได้

พัลซ่า อธิบายเพิ่มว่า สิ่งที่เห็นนั้นไม่ได้เกิดจากพลังของ"คนทรง"ที่เธอมี

แต่เกิดจากการทำสัญญากับปีศาจให้เชื่อมกับตัวเธอ

ทำให้ควอซ่า สามารถควบคุมตัวเองได้อย่างอิสระ

แต่ก็อย่างที่เห็น มันทำให้ร่างกายเธอไม่เหมือนคนอื่น.....










อืม....คนทรงที่ทำสัญญากับปีศาจเหรอนี่??

ทำไมต้องทำแบบนี้หนอ?

ว่าแต่ไอ้ปีศาจที่เกาะควอซ่านี่มันตัวอะไรฟะ?




"หวัดดีหนูควอซ่า ชื่อเพราะดีนะครับเหอๆๆๆๆ"













จากที่ผมสังเกตุแล้ว ดูควอซ่าเธอจะไม่ค่อยถูกกับ พัลซ่าเท่าใหร่?


ควอซ่าให้เหตุผลที่มาวันนี้ก็เพราะ เธออยากรู้มากกว่า

ว่าผู้ชายคนใหนที่สามารถถึงกับทำให้ แม่ของเธอที่เป็นโรคกลัวสัมผัสผู้อื่น กล้าแนะนำให้มารู้จักกับเธอ

แม้จะเป็นการพูดคุยกันสั้นๆ ก่อนที่ควาซ่าจะใช้พลังเปิดมิติกลับไป แต่ก็ได้ใจความชัดเจนดี...

ผมลืมไปเลยว่า พัลซ่าเธอเป็นโรคกลัวสัมผัสผู้อื่น แต่....


....ผมครุ่นคิดอยู่เรื่องหนึ่ง....เหมือนผม ละเลยใจความก่อนหน้านี้ไปบางอย่าง...












"เฮ้ย!!!! นั่นลูกเธอเหรอ????????"


















พัลซ่า เอ่ยปากขอโทษผมโดยไม่สบตา เธอสารภาพว่าตั้งแต่ที่เธอใช้พลังจนเห็นความเป็นมาของผม

ทำให้เธอเชื่อมั่นว่า ผมจะสามารถปกป้องควอซ่าได้




เนื่องจากคนที่ทำให้ควอซ่าเป็นแบบนี้ ก็คือเธอเอง ควอซ่าจึงไม่เคยเปิดใจให้เธออีกเลย...ยิ่งนานวันช่องว่างของเธอกับลูกของเธอยิ่งห่างกันเรื่อยๆ...พัลซ่าจึงกังวลใจไม่น้อย






แน่นอน พัลซ่าไม่ขอให้ผม ช่วยดูแลควอซ่าฟรีๆ เธอบอกผมว่าสิ่งนี้พอจะเป็นค่าทดแทนได้ใหม?


"...นี่เธอเห็นอะไรในอดีตผมบ้างเนี่ย???"

พัลซ่าหันหลังกระซิบเบาๆให้พอได้ยินว่า เธอเห็นอดีตของผมหมดแล้ว เธอรับรองได้ว่าอะไรที่ผมชอบเธอจะทำมันอย่างดีเลยเชียว...



ผิดคาดที่เธอกลายเป็นฝ่ายรุกผมก่อน


".......เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมากครับ....."




















(....แต่ขอผมดูอดีตของเธอบ้างเถอะ...)

เร้วววววว ๆๆๆๆ อยากดู เหอๆๆๆ

อืม...มีเรื่องราวที่ไม่ปกติเกี่ยวกับตัวของพัลซ่า

ซึ่งก็คงคิดผิดที่ผมได้ใช้พลังอ่านความทรงจำของเธอ ผมจะขอเรียบเรียงเป้นลำดับล่ะกัน


เรื่องมันเริ่มจากหญิงสาวคนหนึ่ง ชื่อ"ดรากัน" เธอเคยเป็นโสเภณีชั้นสูง ในเมืองแห่งหนึ่ง













เธอไต่เต้าจากคนชนชั้นแรงงาน ในสมัยพ่อและปู่ของเธอ

แม้จะเป็นเพียงหญิงสาวบำเรอกายให้ผู้คน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสามารถมาถึงจุดสูงสุดของสายอาชีพนี้ โดยเฉพาะคนที่เคยอยู่ในระดับล่าง












เคล็ดลับที่ทำให้เธอมาถึงจุดนี้ได้นั้น

ได้มาก็ด้วยวิชาศาสตร์มืด ที่ถูกบันทึกใว้ในหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งพ่อของเธอได้บังเอิญไปเจอในช่วงที่ ยังทำงานขุดเหมืองอยู่

มันคือหนังสือที่บอกวิธีการทำสัญญากับปีศาจเพื่อให้ได้โชคลาภและความสำเร็จ


แน่นอนว่ามันไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ เธอต้องแลกอะไรหลายๆอย่าง เพื่อให้ได้มันมาและ1ในสัญญานั้นถูกระบุไว้ว่า ต้องมี"เงื่อนไขสังเวย"

เมื่อเธอสามารถเข้าถึงสังคมชั้นสูงได้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องเป็นโสเภณีอีก

เธอเลือกที่จะใช้ศาสตร์มืดชักจูงเหล่าเศรษฐี ให้มาเป็นสามี....ชั่วคราว...

เคยได้ยินคำว่าผู้หญิงกินผัวใหม? นั่นแหล่ะคือ ของสังเวยให้แก่เหล่าปีศาจที่เธอทำสัญญาใว้


สามีของ ดรากัน แต่ละคนจะทยอยล้มตายหากไม่เจ็บป่วยก็เกิดอุบัติเหตุตายกัน


















แต่...ขึ้นชื่อว่าเป็นศาสตร์มืด มันไม่เคยให้ประโยชน์อะไรอย่างแท้จริง...

เพราะอีก1 "เงื่อนไขสังเวย"ที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดนั่นคือ

หากเมื่อใดที่เธอมีบุตรสาว บุตรสาวของเธอจะถูกสังเวยให้เหล่าปีศาจในยามที่เธอเป็นสาวเต็มตัว..

และมันก็เกิดพลาดขึ้นจนได้ ดรากันเกิดตั้งท้องและยังได้ลูกสาวอีก


ดรากัน พยายามที่จะศึกษาหาวิธีลบล้างสัญญา แต่ก็ไม่สำเร็จ


.....อย่างที่ทุกคนคิดนั่นแหล่ะ ลูกของดรากัน คือ "พัลซ่า"

เมื่อไม่มีการใช้ศาสตร์มืดนั้นอีก ชีวิตของดรากันและลูกน้อยก็เริ่มตกต่ำลงเรื่อยๆ

เธอจึงขายทรัพย์สินที่มีและย้ายกลับไปอยู่กับ "นิวตรอน" พ่อของเธอใช้ชีวิตแบบสังคมคนชั้นล่างต่อไป



พัลซ่านั้นตั้งแต่โตมาก็ไม่ได้รับความรักจากแม่ตัวเองเลย

จะมีก็แต่ปู่(นิวตรอน) ของเธอที่ดูแลเธอแทนแม่ตัวเอง

นับว่าโชคดีที่ปู่ของพัลซ่าได้คอยสอนเรื่องคุณค่าของการมีชีวิตอยู่

ในขณะที่แม่ของเธอก็เอาแต่ดื่นเหล้าอย่างเดียว













ทั้งคู่ไม่เคยปริปากเรื่องหนังสือศาสตร์มืด และพิธีกรรมมืดต่างๆให้พัลซ่ารู้เลย

จนกระทั่ง เมื่อพัลซ่าอายุได้6ปีกับ9เดือน เธอก็พบกับฝันร้ายที่มาพร้อมกับประจำเดือนของเธอเพี่ยงไม่กี่วัน










หลายคนมักจะมองว่าเงื่อนไขสังเวยของบุตรสาวเมื่อเป็นสาวเต็มตัว นั่นคือเมื่ออายุบรรลุนิติภาวะ ซึ่งมันคนละเรื่องกัน เพียงแค่หญิงสาวคนนั้นสามารถตั้งท้องได้ก็ถือว่าเป็นสาวเต็มตัวแล้ว

ทั้งดรากัน และพ่อของเธอ ก็ไม่ทันฉุกคิดถึงเรื่องนี้

พัลซ่าถูกสังเวยตามเงื่อนไขในคืนนั้น..

แม้พัลซ่าจะถูกดึงวิญญาณออกไป สังเวยแต่ก็ได้สร้างความปวดร้าวให้แก่เธอ

เธอเล่าให้ปู่ของเธอฟัง โดยที่ปู่ของเธอนั้นรู้ดีว่ามันคืออะไร

และก็ปลอบพัลซ่าว่าเป็นเพียงฝันร้ายเฉยๆ

แต่เธอรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติเพราะหลังจากนั้น

ปู่และดรากันก็ทะเลาะในเรื่องความฝันของเธอจนเธอรู้สึกกลัว ว่ามันไม่ใช่ฝันธรรมดา











พัลซ่าต้องทนทุกข์กับฝันร้ายที่เกิดขึ้นทุกคืน โดยที่ทั้งแม่ของเธอก็ไม่ได้ช่วยอะไร

และปู่ของเธอก็เริ่มมีท่าทีออกห่างจากเธอ

และเมื่อ2อาทิตย์ผ่านไป...













ในตอนเด็กเธอไม่เข้าใจในเรื่องที่เกิดขึ้น

มันทำให้เธอทั้งสับสน และสิ้นหวัง

เมื่อมีคนเข้ามาในห้องของเธอในยามที่ร่างของเธอนอนแน่นิ่ง

ซึ่งเธอก็มารู้ในภายหลังว่า ในตอนนั้น

ปู่ของเธอ ถูกปีศาจเข้าสิ่งร่างเพื่อมาเสพร่างกายเธอ

















เมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่ความปรกติเมื่อรุ่งสาง

แต่ความสับสน ในตัวพัลซ่ายังคงอยู่

เธอไม่เข้าใจว่าอะไรเกิดขึ้นกับตัวเธอ จนเธอไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว













และคนที่เข้ามาไขปริศนาทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับพัลซ่านั้นก็ไม่ใช่ใครที่ใหน

ดรากัน แม่ของเธอได้เป็นฝ่ายเข้าหาเธอเอง ดรากันทนเห็นสภาพของลูกสาวตัวเองไม่ได้อีกต่อไป..


เธอได้เล่าความจริงทุกอย่างให้พัลซ่าฟัง แม้จะเป็นเรื่องที่ปวดใจต่อทั้งคู่ก็ตาม..

ดรากัน ได้ยกหนังสือศาสตร์มืดให้แก่พัลซ่า

เพื่อที่จะให้เธอนำมันไปใช้ประโยชน์ หรือแก้ไข หรือจะอะไรก็แล้วแต่

เพื่อให้พัลซ่าสามารถหลุดพ้นจากวังวนนี้ได้

แม้มันจะดูไม่มีหวังเพราะหากมันแก้ไขคำสาปได้ ดรากันคงทำไปนานแล้ว

...แม่เธอกล่าวกับพัลซ่าแบบนั้น



สิ่งที่พัลซ่าต้องทำก็คือ ศึกษาหนังสือศาสตร์มืดเล่มนี้โดยเร็วซะ


ส่วนเรื่องของปู่พัลซ่า ดรากันจะเป็นฝ่ายจัดการเอง

ทำให้ทุกคืน พัลซ่าได้ยินเสียงประหลาดจากนอกห้องของเธอเสมอ












ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าข้างนอกมันเกิดอะไรขึ้น

จนกระทั่ง วังวนคำสาป ที่สิงสู่ปู่ของเธอ ได้เปิดประตูเข้ามาหาและกระทำกับพัลซ่าเหมือนวันก่อน












หลายวันเข้า จนพัลซ่าทนไม่ไหว และต้องการจะออกไปจากที่นี่

แต่เหตุผลจากแม่ของเธอ ก็ทำให้เธอชะงักความคิดนี้

เพราะเธอไม่รู้ว่าหากเธออยู่ในที่อื่นๆเธออาจจะเจออะไรที่มากกว่านี้


คำถามสุดอดกลั้นได้ออกมาจากใจของพัลซ่า

เธอถามผู้เป็นแม่ของเธอว่าทำไมถึงให้กำเนิดเธอมา ทำไมไม่ทำลายเธอเสียตั้งแต่แรก

แต่เธอก็ไม่ได้คำตอบใดจากผู้เป็นแม่เลย..

จากนั้นไม่กี่วันต่อมา ทุกอย่างก็จบลง...ไม่สิ ความทุกข์ยิ่งเพิ่มทวีคูนต่างหาก

เมื่อความโหดร้ายของคำสาบมืดได้ คร่าชีวิตของปู่และแม่ของเธอไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

แม้จะดูน่ากลัวแต่เธอก็รับรู้แล้วว่า แม่ของเธอก็ได้ช่วยแบ่งเบาคำสาปของเธออย่างถึงที่สุดแล้ว...












อา...ผมเชื่อว่าคงไม่มีใครที่อยากจะทนรับรู้เรื่องราวของพัลซ่าอีก

ผมขอรวบรัดเลยล่ะกัน..

หลังจากที่พัลซ่าต้องอยู่คนเดียว และใช้ชีวิตหลีกหนีผู้คน

โชคยังดีที่เธอยังพอมีสมบัติเก่าเมื่อครั้งที่แม่เธอยังมีฐานะ เพราะอย่างที่เคยบอกไป ฐานะชนชั้นล่างอย่างครอบครัวเธอ ทำงานได้ไม่กี่ประเภทหรอกโดยเฉพาะเด็กอายุไม่ถึง7ปีอย่างพัลซ่า..


และตลอด9เดือนที่ผ่านมา พัลซ่าพยายามฆ่าตัวตาย5ครั้ง

แต่ไม่สำเร็จเพราะมันเหมือนมีเหตุให้เธอต้องรอดตายอย่างหวุดหวิดเสมอ

ทำให้พัลซ่าสงสัยว่า หรือว่านี่คือสิ่งที่ ดรากันแม่ของเธอก็ประสบเจอมาเหมือนกัน?


จะต่างก็ตรงที่ตัวพัลซ่าต้องการจะกำจัดทั้งตัวเองและลูกของเธอด้วย..

ใช่แล้ว... เธอตั้งท้องกับใครสักคนซึ่งอาจจะเป็นปู่ของเธอ..


และชื่อของเด็กน้อยนั้นก็คือ "ควอซ่า"

เมื่อควอซ่าเกิดมา พัลซ่าจึงทำสิ่งที่ตรงข้ามกับแม่ของเธอ

นั้นคือการให้ความรักและพยายามจะเลี้ยงดูควอซ่าเป็นอย่างดีด้วยตัวเอง

เพราะเธอยังคงฝังจำกับอดีตอันโหดที่ผ่านมาไม่นานได้ดี













ควอซ่าเดิมทีก็เหมือนเด็กทั่วไป แต่ก็ไม่ค่อยได้สุงสิงกับโลกภายนอกเท่าใหร่นัก

ตามการใช้ชีวิตประจำวันของแม่เธอ นอกจากจะต้องหลบซ่อนตัวเองยามค่ำคืนแล้ว

ยังต้องกินใช้อย่างประหยัดเมื่อเงินทองเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ













จนมาวันหนึ่ง พัลซ่าก็พบกับฝันร้ายอีกครั้งเมื่อรู้ว่า ลูกสาวของเธอได้รับพลังบางอย่างมา

เป็นพลังที่ตกทอดจากใครสักคน...ไม่สิน่าจะตกทอดมาจากปีศาจสักตัว

จึงทำให้ควอซ่ามี "ของเสียจากคนทรง"(ectoplasm)ไหลออกมาเป็นบางครั้ง

พัลซ่าจึงจำเป็นต้องขังควอซ่าไปไม่ให้ออกมาจากบ้าน เพื่อป้องกันการแตกตื่นจากคนอื่น

แต่นั่นก็ทำให้เธอเริ่มมีปัญหากับลูกสาวของตน

พัลซ่ายังคงศึกษาหนังสือศาตร์มืด มาโดยตลอดเพื่อที่จะถอนคำสาปจากตัวเธอรวมไปถึง

การรักษาควอซ่าด้วย เพราะจนถึงปัจจุบันเธอก็ยังคงถูกสังเวยอยู่









ในที่สุดพัลซ่าก็หาวิธีแก้ไขจนได้ .....มันไม่ใช่วิธีล้างคำสาป

แต่มันคือการรวมตัวเองเข้ากับปีศาจ ซึ่งจะทำให้เธอผูกขาดกับปีศาจตนนั้น

ทำให้ได้รับการคุ้มครองจากปีศาจตัวอื่น ซึ่งเงื่อนไขค่อนข้างซับซ้อน

ผมแปลเป็นภาษาง่ายๆก็คือ พัลซ่าต้องหาปีศาจเพศเมียหรือเพศที่ไม่ต้องการเสพเธอ

และมีความถี่ทางวิญญาณเข้าคู่กับความถี่ของวิญญาณเธอซึ่งนับว่าโชคดีมากๆที่เธอเจอปีศาจนิสัยดีตนหนึ่งและเหมาะที่เธอจะนำมาแก้ไขคำสาปของเธอ











พัลซ่าต้องรอจนกว่าจะถึงวันที่เหมาะสมที่จะทำพิธีตามเงื่อนไข


แต่เพียงอีกไม่กี่ชั่วโมงฝันร้ายก็ได้กลับมาหาเธออีกครั้ง


เพราะพัลซ่ามัวแต่ใส่ใจกับการเตรียมพิธี


ควอซ่าก็แอบหนีออกจากบ้าน...ทั้งๆที่ยังมี"ectoplasm"ไหลออกมาอยู่

จึงเป็นเหตุให้ควอซ่าถูกชาวบ้านแถวนั้นทำร้าย..


ผมว่าจากนี้คงเดากันได้นะครับ....

ปีศาจที่เตรียมใว้ถูกรวมร่างกับควอซ่าแทนอย่างไม่มีทางเลือกเพื่อรักษาชีวิตของควอซ่าใว้

โดยไม่คำนึงถึงผลเสียหากผิดเงื่อนไข ผลก็เลยทำให้ควอซ่ามีร่างกายอย่างที่เห็นเพราะค่าความถี่วิญญาณไม่เท่ากัน

มันสร้างความทุกข์ทรมาณให้แก่ลูกสาวของเธอเป็นอย่างมาก

...แต่ผมก็เข้าใจนะ เหตุการณ์เฉพาะหน้าแบบนั้น...











ซ้ำร้าย หนังสือศาสตร์มืด ที่ใช้ควบคู่กับพิธีกรรม กลับลุกใหม้และสูญสลายไปต่อหน้าต่อตาพัลซ่าอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทำให้ความหวังที่จะแก้ไขคำสาปของ2แม่ลูกดับสูญไปในทันที..










ทั้ง2จำต้องออกเดินทางลี้ภัยหลบหลีกผู้คน อาศัยเศษข้าวและงานพิเศษรายวันเป็นเวลาเกือบ2ปี


เมื่อเรื่องราวเลวร้ายได้ผ่านพ้นชีวิตของ2แม่ลูก เรื่องดีๆก็บังเกิด

ทั้ง2มีโอกาสได้เจอกับ ผู้ทรงศีลคนหนึ่งที่ลงมาจากสวรรค์(จริงๆก็แค่เดินทางข้ามดาวมานั่นแหล่ะ)เพื่อรับทานจากผู้ที่ศรัทธาในศาสนาๆหนึ่ง

ผู้ทรงศีลผู้นั้นไม่ใช่ใครที่ใหน ก็อาบิสเกทนี่แหล่ะ


เมื่ออาบิสเกทรับทราบเรื่องราวและสถานภาพของทั้ง2 ก็รับพวกเธอกลับไปที่โรงเรียนทันที

เป็นโชคดีมากจริงๆที่พัลซ่าได้เจอกับอาบิสเกท

เพราะเธอมีพื้นฐานการใช้ศาสตร์เวทย์มนต์ทำให้เธอสามารถเข้าถึงศาสตร์เวทย์อื่นๆได้ง่ายจึงได้รับหน้าที่ช่วยดูแลโรงเรียนแห่งนี้ได้ระดับหนึ่ง


และพัลซ่าได้รับการช่วยเหลือจากเจ้าแสบจากการได้"ถุงมือสะกดพลังวิญญาณ"แปลง่ายๆก็คือเมื่อสวมถุงมือนี้แล้ว จะทำให้พวกปีศาจไม่เห็นวิญญาณของเธอ

ทำให้เธอรอดพ้นค่ำคืนที่แสนทรมาณนอนหลับได้อย่างเป็นสุขอีกครั้ง

แต่ก็ไม่รวมไปถึงพวกลักษณะที่เข้ามาสิงร่างแบบที่ปู่ของเธอเคยโดนจึงต้องระวังตัวอยู่เหมือนกัน
(แม้จะไม่มีเรื่องแบบนี้บนโรงเรียนนี้ก็เถอะ)



ก็เป็นอันจบเรื่องราวของพัลซ่าและควอซ่าพอสังเขป
















หลังจากที่ผมดูความทรงจำของพัลซ่าแล้ว

ผมตกลงรับคำขอจากพัลซ่าทันที




....แต่....




บอกตามตรงผมค่อนข้างหมดอารมณ์กับพัลซ่าจริงๆ.....ใว้วันหลังล่ะกันเหอๆๆๆ


อ้อ..แล้วก็..




"อย่าเสนอตัวให้ใครง่ายๆแบบนี้อีกนะน้องสาว!!"
















จบวัน

เอื้อกกก สยองงงง

Narl Diary Fragment



วันที่xx เดือนxx ปีxx


[spoiler]




วันนี้อากาศดี แต่ผมอารมณ์ไม่ดีมาก...


เพราะมีเรื่องที่ผมต้องคิดอะไรมากมาย


อ้อลืมไปนี่คือไดอารี่ที่ห่างจากไดอารี่ล่าสุด2อาทิตย์ก่อนนะครับ










เรื่องมันเริ่มจาก ความรู้สึกระแวงในสถานะที่ผมอยู่ในตอนนี้

มันยากจะอธิบาย เอาเป็นว่าตั้งแต่ผมรับรู้เรื่องราวจากพัลซ่าแล้วมันทำให้ผมคิดว่า

หรือทั้งหมดนี้จะอยู่ในแผนการของมอริซ















เมื่อ2อาทิตย์ก่อนผมได้ ขอเข้าไปในห้องของมอริซ เพื่อหาเบาะแสอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเซร่า

จะเรียกว่าถ้าอยากจะผูกมิตรเราก้ควรจะรู้ข้อมูลอะไรต่างๆเกี่ยวกับคนที่เราจะผูกมิตรด้วยบ้าง

แต่ผมกลับเจอไอ้นี่อยู่บนโต๊ะของมอริซ เหมือนจงใจวางใว้ให้ผมเห็น

แม้จะไม่รู้รายละเอียดอะไรข้างใน แต่ผมก็จำมันได้

ใช่แล้วมันคือหนังสือศาสตร์มืดที่ แม่ของพัลซ่าเคยใช้อยู่ แต่มันถูกทำลายไปแล้วไม่ใช่หรือ??











ถ้าเกี่ยวกับศาสตร์มืดเวทย์มนต์ คงไม่มีใครเก่งไปกว่าเจ้าแสบแน่นอน

แต่ข้อมูลที่ได้รับมานั้น ทำให้ผมรู้สึกอิ้งเล็กน้อย เพราะหนังสือเล่มนี้(พิมพ์หลายฉบับ) เจ้าแสบเป็นคนเขียนร่วมกับมอริซ

โดยที่มอริซเขียนศาสตร์ต่างๆลงไปประมาณ70เปอเซนต์ของเล่ม

หรือเรื่องนี้มันจะเกี่ยวกัน?



โชคดีที่ผมได้แผนที่ตำแหน่งดาวบ้านเกิดของเซร่ามาจากเจ้าแสบด้วย จึงรีบรุดไปโดยเร็ว


แต่....


ดาวได้หายไปแล้วเหลือเพียงดวงอาทิตย์ที่ปล่อยพายุสุริยะอย่างรุนแรงกับเศษซากดาว

มันทำให้ผมฉุกคิดทันทีว่า เหตุการณ์ที่เหมือนการเตรียมการแบบนี้

มันยิ่งทำให้ผมไม่สามารถหลีกหนีหรือถอยห่างจากเงื่อนไขในจดหมายที่มอริซส่งให้ผมได้

มันทำให้ผมหงุดหงิดมากๆ


เมื่อผมกลับมากลับเจอไอ้บ้า2คนนี้ทำร้ายเซร่าและควอซ่า














ผมไม่รู้หรอกนะว่านี่มันเรื่องอะไร แต่วันนี้ผมอารมณ์ไม่ดีสุดๆ













อัดก่อนค่อยถามล่ะกัน...


"อย่างพวกเอ็งใช้แค่แขนซ้ายก็พอ..."

เจ้าคู่นึ้ ฝีมือใช้ได้ มีการใช้ทีมเวิร์คในการจู่โจม มิน่าล่ะเซร่าถึงได้พลาดท่า ทั้งๆที่เซรามีพลังเวทย์ที่มากกว่า


อืม...โซ่นี้ปล่อยเวทย์สายฟ้าเพื่อให้ขยับไม่ได้ด้วยเหรอนี่?












นับว่าเจ้าพวกนี้มีประสบการณ์ต่อสู้สูง ผิดจากที่เห็นภายนอก...


มีการจำการแขนซ้ายผมและหยุดการเคลื่อนไหว ไม่ธรรมดาเลย..



เอสปาโ้ด้- "อย่าเผลอใช้แขนขวาล่ะลุง!!!!"












การจู่โจมที่รวดเร็วก็ถือเป็นการรุกที่ดีกว่าการลองหยั่งเชิงดูความสามารถคู่ต่อสู้ก่อนแล้วค่อยคิดวิธีกำจัด



"เออ..ข้าใช้แต่แขนซ้ายแน่..."

แต่เอ็งสู้ผิดคนแล้ว
















เจ้านักดาบนี้ใช้ปราณ(กำลังภายใน)แทนเวทย์...ใช้ได้ๆ


แต่มันยังน้อยเกินไป...














ผมเองก็ชอบนะพวกเกมรุกเร็วเนี่ย

รวบยอดเลยล่ะกัน
















ส่วนหนึ่งเพราะวันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน

แม้พลังกายผมจะมีเต็มเปี่ยม แต่ในหัวผมครุ่นคิดในหลายๆเรื่อง

ผมจะทำยังไงกับเจ้าพวกนี้ดี?











สั่งสอนเล็กน้อยก็พอมั่ง??

อืม...วันนี้มันอะไรกันหว่า???


"เอ็งคิดว่าดาบดาบข้าเป็นหำเอ็งหรือไงวะ? มาจับทำไม?"












เบลคอธิบาย ที่ทั้ง2คู่(เซร่า)ต่อสู้กันนั้น เป็นส่วนหนึ่งของวิชาหลักสูตรของที่นี่

แต่มันผิดกฏตรงที่ทั้งคู่จะต้องไปสู้กันในสถานที่ประลอง...


ก็ในเมื่อมันผิดกฏแต่แรกแล้วผมจะสนใจทำไม?













จริงๆผมก็แค่ต้องการจะสั่งสอนเจ้าเด็กพวกนี้เล็กน้อยทำไมจะต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยหนอ?

แม้แต่อาบิสจังก็มาด้วย เธออธิบายด้วยเสียงนุ่มนวลคล้ายๆกับที่เบลคบอกก่อนหน้านี้


แต่เธอก็เสริมว่าเพื่อที่จะให้เซร่าและควอซ่านั้นเติบใหญ่บางทีก็ควรให้พวกเธอรู้จักแก้ไขปัญหาเองด้วย



พร้อมถามผมว่าผมยังไม่ได้อ่านคู่มือหลักสูตรที่บอกกฏต่างๆที่ให้ไปหรือ?











....ขอสารภาพเลยว่าผมยังไม่ได้อ่าน แต่บอกไปเดี๋ยวผมจะหน้าแตก...



"อ่านสิ ผมถึงได้ยั้งมือไง.."











ต้องขอบใจอาบิสจังที่พูดเรียกสติของผมกลับมา


วันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยจริงๆ...


"คราวหน้ามาใหม่นะไอ้หนู"