รูปของBenQ11

แวะมาลง

ลงเรื่อยๆ

แวะมาลง

Another Diary






ย้อนไปเมื่อครั้งที่NGกับVerbalเจอกัน











Verbal วัยเด็กมักโดนเพื่อนรุ่นเดียวกันแกล้งบ่อยๆ












คิดเสียว่าคนรวยมักโดนคนอื่นอิจฉา ก็เลยโดนแกล้ง

Verbal เกิดมาในตระกูลคนมีฐานะ แต่ก็ไม่เคยเจอใครถอดเสื้อให้แบบนี้










วันรุ่งขึ้น การผูกมิตรของVerbal ก็เริ่มต้นขึ้น

พลังเปิดมิติ เป็นพลังที่ไม่ได้หาได้ง่ายใครเห็นก็ตกใจเป็นธรรมดา













NG เป็นคนพูดน้อยถึงน้อยมาก แต่ชอบคิดมากกว่าพูด











ดังนั้นเลยต้องไปพูดกันใกล้ๆ

อาจเพราะนิสัยเหมือนผู้ชาย











ไม่ค่อยมีความละเอียดอ่อนในเรื่องบางอย่าง











"ทำไมไม่ว่ายน้ำขึ้นมาก่อนแล้วค่อยใส่เสื้อนะ??" Verbal คิดอย่างนี้อยู่

หลังจากพูดคุยแนะนำตัวเองกันยกใหญ่ ก็ต้องถามเรื่องอายุกันหน่อยล่ะ









จับใจความได้ว่าทั้ง2ถูกชะตากัน Verbal จึงชวนNGไปที่บ้านตัวเอง

ดูความซูเนโอะของหน้าบ้านVerbalเสียก่อน..กว้างไกลจนวาดตัวบ้านไม่ได้เลยเชียว














รู้แล้วเหยียบใว้นะครับ รองแม่บ้านของตระกูลVerbal เป็นญาติห่างๆกับตระกูลของXenaนะครับ

แม้NGจะถูกลบความทรงจำ แต่ก็ยังจำดอกไม้ชนิดนี้ได้ดี













ใช่แล้ว... จำได้แต่ดอกไม้อย่างเดียว...










เมื่อขาดคนรับใช้พอดี จึงมีที่ให้NGได้ทำงานเป็นคนรับใช้ให้กับตระกูลVerbal

เพื่อที่NGจะได้ไม่ต้องออกไปเร่ร่อนข้างนอกอีก

แถมยังเป็นเพื่อนคนสนิทกับVerbal ด้วยแล้ว ก็ win win ดี

(ชุดออกแบบโดยท่านจีคัง)











ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลนี้เป็นเวลาเกือบ20ปี อย่างสงบสุข...เกินไป


ดังนั้นมันถึงเวลาที่ทั้งคู่ต้องการจะออกไปผจญโลกภายนอกแล้ว

(ในช่วงเวลานั้นVerbal ก็ช๊อคมากเมื่อรู้ว่าNGอายุรุ่นราวคราวยายของตัวเอง)










จบ

ทำไมต้องปิดตาด้วยเนี่ย

มีพลังวิเศษหลังแว่นตา

แวะมาลง

Another Diary With Narl



Another Diary With Narl



วันที่xx เดือนxx ปีxx




วันนี้่ผมฝึกวิชากับลูกสาวผมตั้งแต่เช้ามืด


พอตกเย็นก็ต้องผ่อนคลายกล้ามเนื้อกันเสียหน่อยไม่งั้นวันรุ่งขึ้นขยับตัวไม่ได้แน่ๆ


"หืม? ให้แรงๆตรงนี้เหรอ??"












หลังจากที่ผมนวดกดจุดเสร็จไม่นาน ผมก็ว่าจะนั่งเล่นมอนฮันท์เสียหน่อย


จู่ๆลูกสาวผมที่แทบไม่เคยเอ่ยปากพูดกับผมเลย

กลับพูดเรื่องที่น่าประหลาด











แปลไทยให้สักนิด ลูกสาวถามว่าผมเก่งที่สุดหรือเปล่า?


อืม...จักรวาลนี้กว้างใหญ่นัก คนที่เก่งกาจกว่าผมนั้นมีเยอะแยะมากมาย พอๆกับจำนวนดาวในจักวาลนี้เลย


บางครั้งคนใกล้ตัวก็อาจจะเก่งกาจกว่าเราจนคาดไม่ถึงได้ เพียงแค่เขาไม่แสดงให้เราเห็น




ดีเหมือนกัน เพราะผมเองก็มีศัตรูที่มหาเก่งกาจ นอกจากพวกที่อยู่แถว"สงครามแสนปี" บอกใว้หน่อยก็ดี

"จงหนีไปให้ไกลที่สุด ห้ามปะทะด้วยเด็ดขาด"

















เพราะของจริงมันไม่ใช่แค่เสื้อขาดแน่ๆ

















เออ...ลืมไป....




เสื้อเหลือตัวเดียวแล้วนี่หว่าT_T คืนนี้อดเล่นมอนฮันท์เลยผมเหอๆๆๆๆ

Oblivion Of Narl General


วันที่xx เดือนxx ปีxx



[spoiler]

จู่ๆวันหนึ่ง เวอบอลที่กลับมาจากธุดงค์ไม่กี่วัน

ก็ลุกมาชวนเราทำแผนการอย่างหนึ่ง...


เนื่องจากเจ้าหัวเขียวจะวิ่งหนีเราตลอด เวอบอลเลยเสนอให้เราเปลี่ยนลุคปลอมตัวเป็นคนอื่นดูเสียบ้าง เผื่อเจ้าหัวเขียวจะจำเราไม่ได้..


....มันก็ดูเข้าท่าดีอยู่หรอก แต่รู้สึกเหมือนตัวเองถูกลองยายังไงไม่รู้??



"อืม...ชุดนี้มันต้องใส่กางเกงในด้วยสินะ"























นอกจากจะเปลี่ยนทรงผม เปลี่ยนชุด ใส่คอนแทคเลนส์ให้เป็นตาสีเดียวเหมือนกันทั้ง2ข้าง และใส่กางเกงในแล้ว

เราต้องสวมถุงมือยาวทับ และเติมใฝใต้ตาขวาอีกข้าง

รู้สึกแปลกๆแต่เราก็คิดว่า เวอบอลน่าจะไปเอาดีทางด้านแฟชั่นนะ


........เอาล่ะออกไปลุยข้างนอกกันเลยดีกว่า
















ปกติที่หน้าปราสาทARนี้จะมีเด็กผู้ชายแก้ผ้าเฝ้าอยู่หน้าปราสาทนี่นา


เจ้าหมอนี่เป็นใครกัน?


แต่ช่างเถอะถามหาเจ้าหัวเขียวจากนายนี่ละกัน




.......รำคาญกับกางเกงในที่มันเข้าร่องจริงๆ....

ได้ผลด้วยจริงๆแฮะเจ้าหัวเขียวจำเราไม่ได้

แผนขั้นต่อมาที่เวลบอลบอกก็คือล่อให้หมอนี่ออกมาคนเดียวแล้วค่อยจัดการ


มาจัดการเจ้าหัวเขียวถึงถิ่นมันอันตรายไปหน่อย...
















รู้สึกแปลกจังที่เราคอยไล่ตามล่าเจ้าหัวเขียวตลอด....


มาตอนนี้กลับมายืนอยู่ตรงหน้าใกล้กันเพียงเมตรเดียว..



..........

....











ไม่สินี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไร้สาระ



เราต้องบอกหมอนี่ว่า"ออกมาเจอกันข้างนอกหน่อย....."





...............



................


เอาสิพูดเลย!!!!



!!!!!!!!?????????













เฮ้ย!!!นี่เราพูดอะไรออกไปกัน??


เราไม่ได้ต้องการจะพูดอย่างนี้นี่นา...


.....


...


แต่ช่างเถอะถือว่าเป็นการเก็บข้อมูลศัตรูก่อนล่ะกัน.....

ไปดูหนังอะป่าวเนี่ย

ปล.ใต้ผ้าคลุมนั้นคือ ผมเอง //โดนจูโฮวต่อย

^^^^


^^

ใครคือจูโฮวฟะ!!! เหอๆๆๆ

จะว่าไปเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเจ้าหัวเขียวเลย นอกจากหนังสือที่หมอนี่เขียน


...เจ้านี่จำเราไม่ได้จริงๆหรือเนี่ย?? ไม่มีการระวังตัวอะไรเลย...


".....หนังจบแล้ว....คนชวนดันหลับเสียได้...."

















รู้สึกแปลกๆแต่บอกตามตรงว่า เรารู้สึกคุ้นเคยกับเจ้าหัวเขียวมาก

เป็นเพราะเราอ่านหนังสือที่หมอนี่เขียนบ่อยหรือเปล่า?

ไม่สิ...ดูเหมือนมันมีอะไรมากกว่านั้น

มันทำให้เรานึกถึงยามที่เราอยู่คนเดียวแต่กลับคิดว่าเรารอใครสักคนอยู่
















เหมือนกับว่าเราเคยนั่งดูใครสักคนที่อยู่ตรงข้ามทานอาหารพร้อมกับเรา













ตอนนั้นเรานั่งกับใครนะ...??

BenQ11 พิมพ์ว่า:

^^^^


^^

ใครคือจูโฮวฟะ!!! เหอๆๆๆ

ไปดูซีเอฟในบอร์ด เอ็ม ซ๊ ซ๊ รอบชิงชนะเลิศเซ่

จู่ๆเจ้าหัวเขียวก็ทักเราขึ้นมาว่าเราไม่ยิ้มเลย


...เราไม่ยิ้มเลยเหรอ?


จะว่าไปการยิ้มมันคงยากสำหรับเรา...


แม้เจ้าหัวเขียวจะบอกว่าเวลายิ้มให้ยิ้มจากใจแล้วตัวเราจะยิ้มออกมาเอง..

















อยู่ด้วยกันเรายิ่งรู้สึกคุ้นเคย ยิ่งทำอะไรร่วมกันยิ่งมีอะไรสะกิดใจ

เหมือนมีอะไรตอกย้ำในหัว

แต่เราจำอะไรไม่ได้จริงๆว่าเราเคยมีความรู้สึกแบบนี้เมื่อใหร่?


มันนานมากแล้ว...


เราจำได้เพียงว่าเราอยู่คนเดียวมาตลอด













แต่ลึกๆเรามั่นใจว่าเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

ต้องมีใครสักคนเคยอยู่ข้างๆเรา

....เหมือนตอนนี้....








^^^
^^
(ตากล้องแว่น เพื่อนหนูมาย)







.....นานแค่ใหนแล้วที่เรารู้ว่าต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว

.....แต่รู้สึกได้ว่าเราเคยมีคนที่รู้ใจเราเสมอ













......นานแค่ใหนแล้วที่เราเฝ้ารอใครสักคนมาเนิ่นนาน













แต่เรานึกไม่ออก ว่าเรารอใคร.. และคิดถึงใคร..

...ที่ผ่านมา...


นานแค่ใหนแล้วที่เราไม่เคยยิ้มแย้ม












หรือว่าหัวเราะ..














ความทรงจำที่หายไปของเราแม้เราจะยังไม่ได้คืน

แต่ตอนนี้เราก็มีความทรงจำใหม่ที่ถูกถ่ายเก็บใว้ไม่หายไปใหนอีกแน่..



....การยิ้มด้วยใจเหรอ???....


มันจะออกมาเป็นอย่างไรน้า...

















จบ

น่ารักอ่ะ

อันนี้เป็นตอนต่อแต่ถูกตัดออกไปเพราะเผื่อจะได้เล่นมุก NG ปลอมตัวได้ต่ออะครับ

ไม่นับเป็นเนื้อเรื่องแต่ก็ลงใว้ให้ดูเฉยๆเหอๆๆๆ




หลังจากถ่ายรูปแล้วก็จะแยกจากกัน