รูปของBenQ11

มยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรแต่ก็เก็บกระสุนนี้ใว้ให้ เพราะบางทีผมก็มองว่า เวลานี้อารมณ์ร่วมของแต่ละคนยังไม่เข้าที่เข้าทางเงียบใว้ก่อนจะเป็นดี

ไงๆพี่น้องเห็นต่างแต่ก็ไม่ควรแตกแยก...และผมเองก็แคร์เซร่าด้วยหากจู่ๆการออกเดินทางร่วมกันแล้วเกิดปัญหาแบบนี้

ยัยเบอร์5 อธิบายว่าพิธีกรรมนี้ควรไปทำที่ประเทศบ้านเกิดเธอ ซึ่งตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้วใว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน...

...ก็ดีเหมือนกัน ถือว่าเบรคอารมณ์


ผมออกมานอนสูดอากาศที่หน้าระเบียงชั้นบน ปล่อยให้เซร่ากับยัยเบอร์5ไปอาบน้ำด้วยกันก่อน ถึงแม้ประเทศนี้จะมีธรรมเนียมให้ผู้ชายอาบก่อนแต่ใครจะสน?


ประเทศนี้ อากาศค่อนข้างดี อากาศเย็นใช้ได้สูดหายใจทีไรก็ได้ไอเย็นเข้าจมูก แถมยังได้กลิ่นต้นไม้ด้วย
















ผมนอนครุ่นคิดเรื่องพรุ่งนี้ ว่าผมจะหาทางปฏิเสธ หรือเออออตามยัยเบอร์5ดี?

หลากหลายที่ ที่ผมเคยเยือนมา ก็มีรูปแบบความเชื่อหรือวัฒนธรรมประเพณีหลากรูปแบบ

ขนาดที่โรงเรียนเวทย์มนต์นั่นยังมี เสียงเพลงของอาบิสจังร้องให้ฟังก่อนสอบเป็นการอวยพรเลย

สำหรับผมมันก็เพียงแค่การลั่นไกปืน ที่บรรจุเถ้ากระดูกของทหารนายหนึ่งที่ผมเคยเจอเท่านั้น ไม่ได้รู้จักอะไรกับหมอนั่นเลย

แต่สำหรับยัยเบอร์5และพี่ชายของเธอ คงมีความหมายมากกว่านั้น ซึ่งผมก็คงบอกไม่ได้ว่าแต่ละคนให้ความสำคัญกันแบบใหน?













ผมใคร่ครวญ ลำดับเรื่องราวตั้งแต่ ผมเคยมาดาวดวงนี้ ตามคำขอร้องจากมอริซ เพราะประเทศนี้ถูกคุกคามโดยประเทศเพื่อนบ้าน

มอริซขอร้องให้ผม ทำลายค่ายประเทศเพื่อนบ้านตามเงื่อนไขที่กำหนด เพื่อให้เกิดการสูญเสียน้อยที่สุด ซึ่งมันก็ได้ผล การทำลายเพียงค่ายเดียว ทำให้เหตุการณ์สงบลงทันที

เพราะหลังจากนั้นผมก็อาศัยอยู่ในประเทศนั้น2เดือน โดยอ่านข่าวสารอยู่ตลอดว่ามันไม่มีเหตุการ์คุกคามใดเกิดขึ้นจริง

แต่นั่นก็ทำให้ผมได้เจอผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว นั่นคือ พ่อของพวกยัยเบอร์5

ในขณะที่ผมกำลังทบทวนอดีตอยู่กมีคนเดินเข้ามาหาผม









"ยัยเบอร์5?"









"ไม่สิ"











"อารีสม นี่เอง"

...ไม่นึกว่า เธอ(มันเหมือนผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย)จะมาหาผมด้วยตัวเอง แต่ก็หาได้แปลกใจไม่ เพราะผมเองก็ตั้งใจจะพูดคุยกับอารีสมอยู่แล้ว

เมื่อต่างฝ่ายต่างอยากจะพูดคุยกันก็นับว่าเป็นโอกาสดี

เพียงแต่ก่อนจะพูดคุย อารีสมยื่นซองจดหมายให้ผมอ่านก่อน มันคือจดหมายที่บันทึกเรื่องรายต่างๆของพ่อเธอ ประมาณ3-4ฉบับ

โดยใจความนั้น...ผมคิดว่าผมคงไม่ต้องอธิบายนะ ว่าหลายๆอย่างชี้เป้าได้เลยว่า มันเกิดขึ้นเพราะผม

แม้จะอ่านแบบผ่านๆ ผนวกกับนั่งฟังคำถามต่างๆที่ อารีสมยิงมายังผม

ก็ไม่มีอะไรต้องปฏิเสธคำถามของเธอเพราะมันตอบแค่ใช่หรือไม่?

แน่นอนพวกเธอเกิดมาได้ด้วยพลังที่ผมทิ้งใว้ให้แม่ของพวกเธอเอง

แต่ผมก็บอกต่อว่านั่นเพราะแม่ของเธอนั้นสุขภาพไม่ดีผมจึงถ่ายพลังใว้ให้เธอเพื่อประคองชีวิต แต่ไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจมันหรือเปล่า?

ที่สำคัญผมไม่เคยรู้เลยว่า พลังของผมมันจะถ่ายทอดมาสู่ลูกหลานนั่นก็คือพวกเธอได้...ผมไม่รู้จริงๆ














ผมเองก็ไม่ได้หวังให้พวกเธอเข้าใจ แต่ดูเหมือนว่า ผลผลิตที่ผมเคยทำใว้หาได้ทำให้เกิดสิ่งดีๆเกิดขึ้นกับครอบครัวของพวกเธอ

อารีสมเล่าให้ฟังว่า หลังจากที่แม่ของพวกเธอเสียไป ตอนพวกอารีศรม(ยัยเบอร์5)อายุประมาณ 4-5ปี

พ่อของเธอ ที่ เคยตีหน้าขึงขังเข้มงวดแต่ก็ใจดี กลับกลายเป็นคนวิตกจริตเหมือนตัวเองกลับไปอยู่ในช่วงสงคราม พร้อมทั้งยังผลักดันให้พี่ชายของพวกเธอไปเป็นทหาร

เรื่องนี้ตรงกับที่ยัยเบอร์5เคยเล่า...

แต่ เหตุผลลึกๆนั้นต่างจากที่ยัยเบอร์5เข้าใจ เพราะ พ่อของพวกเธอ"กลัว"พลังเวทย์ที่พี่ชายเธอมี พร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาพี่ชายคนโตจึงถูกส่งไปอยู่ค่ายทหารตั้งแต่อายุ8ปี

พี่ชายของเธอออกจากครอบครัวไปนานมากจนเมื่อกลับมาเยี่ยมเยียนพวกเธออีกที ก็เหมือน...เป็น"คนอื่น"ไปแล้ว

ผมไม่ค่อยเข้าใจถึงคำว่า"คนอื่น"เท่าใหร่ แต่ผมก็รับฟังเรื่องราวต่อไป

แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้ น้องสาวของเธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย เพราะเรื่องราวทุกอย่างถูกเฉลย จากปากของพี่ชายคนโตระหว่างกลับมาเยี่ยมที่บ้านเมื่อทั้ง2อยู่ด้วยกัน2คน

ในตอนแรกเธอก็ไม่เชื่อว่า พ่อของเธอจะคิดแบบนี้กับพี่ชายคนโต แต่เมื่อสังเกตดีๆแล้วเธอก็เริ่มเชื่อ...แต่สุดท้าย พี่ชายคนโตของพวกเธอก็เสียชีวิตในหน้าที่ไป...


"แล้วพวกเธอได้ บรรจุเถ้าศพพี่ชายแล้วยิงขึ้นฟ้าตามพิธีด้วยใหม?" เป็นคำถามธรรมดาแต่ดูแล้วคงจะไปสะกิดใจอะไรเธอหรือเปล่า?














อารีสมบอกผมว่า พี่ชายคนโตไม่ได้กลับมาแต่มีนายทหารส่งใบมรณะมาให้แทน แต่พวกเธอก็เชื่อว่า พี่ชายคนโตของพวกเธอเสียชีวิตจริง...

ส่วนเหตุผลที่พวกเธอเชื่อนั้น....เธอไม่ได้บอกอะไร แต่ที่แน่ๆเธอเสียใจมากที่เห็นพ่อของเธอทำหน้าโล่งอกเหมือนดีใจที่พี่ชายคนโตตายไป

มีหลายเรื่องที่ดูเธอจะไม่อยากพูด และมีอีกหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างที่ยัยเบอร์5เองก็ออกไปรับราชการทหารแทนอารีสม...

เอาเถอะผมเองก็ชักไม่แน่ใจว่าผมจะรับรู้เรื่องพวกนี้ต่อดีใหม?

สักพัก อารีสมก็บอกกับผมว่า เธอทั้งรู้สึกตกใจ ดีใจและเสียใจในคราเดียว เธอรู้ว่ามันขัดแย้งกันมาก และก็เข้าใจว่าทั้งหมดนี้มันไม่ใช่ความผิดของผม

เพราะก่อนที่พ่อเธอจะตาย เขาได้สารภาพ...ไม่สิเขาเพ้อเรื่องราวต่างๆให้เธอฟังจนฝังใจกับตัวตนของผม และจดหมายที่พ่อของเธอทิ้งให้ใว้

แต่นั่นก็ทำให้เธอทำใจไม่ได้ที่ เห็นผม...ผมที่หน้าตาเหมือนพี่ชายคนโต

ผมมองดูใบหน้าของ อารีสม ที่แม้แต่ตัวเธอเองก็บอกไม่ได้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไร?

ช่างเถอะ...ความจริงแล้วผมก็อยากจะมาพูดคุยกับพ่อของพวกเธอ แต่ในเมื่อพ่อของพวกเธอเสียชีวิตไปแล้ว....

(เอ้อลืมบอกไป พ่อของพวกเธอจริงๆแล้วฆ่าตัวตายด้วยปืนคู่กายที่แขวนอยู่ที่ผนังนั่นแหล่ะ

เพียงแต่อารีสมโกหกยัยเบอร์5ว่าป่วยตาย ผมก็เลยกะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไปด้วยจึงไม่ได้ถามสาเหตุการตายจากยัยเบอร์5 หลังจากที่ผมรู้จากอารีสมตอนนี้แล้ว)

ผมเองก็ตั้งใจมาส่งยัยเบอร์5ที่บ้านเกิดเพราะ ร่างกายของเธอตอนนี้เกินขีดจำกัดมากแล้ว คงต้องให้เธอ"หยุด"เสียที

เธอยังมีพี่ชาย(ที่ดูเหมือนผู้หญิงมากกว่า)อยู่ อาจจะต้องใช้เวลาในการกล่อมเธอด้วยนิสัยที่ผมรู้จักแล้วท่าจะเป็นการยากแต่ก็คงต้องพยายามดู

แต่ถ้าให้เธอใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ที่ประเทศนี้ก็น่าจะดี เพราะประเทศบ้านเกิดของเธอก็คงไม่กล้าทำอะไรประเทศนี้สักพักใหญ่แน่ๆ 2พี่น้องคู่นี้ก็คงอยู่ได้จนสิ้นอายุขัย
















ผมไม่รู้ว่าอารีสม คิดยังไงกับผม แต่จากที่ดูภายนอกและคลื่นพลังที่แผ่ออกมาแล้ว

ผมว่า ผมคิดถูกแล้วล่ะที่ตัดสินใจแบบนี้

ผมบอกอารีสมเพียงว่า น้องสาวเธอเป็นคนที่มุ่งมั่นดี แม้หลายครั้งที่ปากไม่ตรงกับใจ แต่การแสดงออกของเธอก็ไม่เคยโกหกใคร

อาจเพราะเธออาศัยและอยู่ร่วมกับพวกผู้ชายมานานทำให้ความคิดอ่านหลสยอย่างดูซื่อตรงมากไปหน่อย

แต่ก็ถือเป็นเสน่ห์ของเธอจากนี้คงต้องฝาก ไม่สิ ต้องบอกว่าคงต้องคืนน้องสาวให้กับเธอแล้ว













จากนั้นเราก็คุยเรื่องจิปาถะอย่างเรื่องในประเทศนี้

....จากข้อมูลที่ได้ ประเทศนี้มีความเชื่อว่าพวกเขาได้รับการคุ้มครองจาก ผ้าคลุมเขียว(ผม)

เพราะหลายครั้งที่ประเทศข้างเคียงพยายามยกทัพหรือทำอะไรก็ตามที่จะคุกคามประเทศนี้จะต้องเกิดเหตุจนอันต้องล่าถอยหรือยกเลิกไป

ดังนั้นการที่ประชาชนสวมชุดคลุมเขียวก็เพื่อเป็นการเคารพเชิดชู หรือเป็นกุศโลบายให้ประเทศข้างเคียงเกรงว่า ตัวผ้าคลุมเขียว(ผม)ยังอยู่

.....นี่แหล่ะ ความสุดยอดของเส้นทางมอริซล่ะ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอนเพราะเส้นทางที่มอริซปูใว้ให้กับประเทศนี้...ดาวดวงนี้

....ก็ดี...นี่เป็นเรื่องหนึ่งที่ผมยอมรับได้จากใจจริง

วันนี้พอแค่นี้ก่อนล่ะกัน แม้จะมีเรื่องราวอะไรต่างๆอีกเยอะแต่ก็ใช่ว่าผมจำเป็นต้องรู้มันทุกเรื่อง

พวกผมจึงแยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน















แต่ถึงกระนั้นกลับมีปัญหาเล็กๆน้อยๆที่คาดไม่ถึงแม้แต่ตอนจะเข้านอน




ที่นี่จุกจิกแม้แต่การนอนแยกห้องชายหญิงด้วยหรือนี่??












จบวัน

ลงนิดหน่อย

ลงอีกนิด

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx




[spoiler]



วันนี้อากาศดี แต่ก็เป็นวันที่ผมลำบากใจวันหนึ่ง....

หลังจากที่ผม ยัยเบอร์5และเซร่า ข้ามเข้าประเทศบ้านข้างเคียง เพื่อทำพิธีนำพ่อพวกเธอสู่สวรรค์อะไรนี่แหล่ะแถวเขตชายแดน

จากนั้นก็รีบกลับประเทศทันทีระหว่างกลับพวกเรา ก็คุยกันเรื่องครอบครัวของยัยเบอร์5

แน่นอนว่าผมกำลังหาข้อมูลเพื่อจะกล่อมให้เธอใช้ชีวิตอยู่บนดาวดวงนี้

แถมเมื่อวานยัยเบอร์5ก็ถูกพี่ตัวเองลากไปนอนด้วยกันผมก็ไม่รู้ว่าพวกเธอคุยอะไรกัน?
















มีข้อมูลที่ดูจะน่าสนใจ แต่ก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเธอยังไงไม่รู้

เธอบอกผมว่าพี่คนโตของเธอ เป็นคนที่น่ายกย่องมากแต่ขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกสงสารพี่เธอ

(ลืมบอกไปว่า พี่ชายคนโตชื่อ อาลี คนกลาง อารีสม คนเล็กอารีศรม ตัวพ่อชื่อ อาลิ แม่ชื่อ ดูลลัน บอกใว้ก่อนเผื่ออยากรู้)

เพราะทุกครั้งที่กลับมาแวะที่บ้านจะมีบาดแผลหรือแผลเต็มเพิ่มขึ้นตลอด แต่นั่นก็ทำให้เธอซึมซับรับรู้ถึงความยิ่งใหญ่ในหน้าที่ทหารที่พี่ของเธอทำ

แต่หลังๆดูจะหนักมาก เพราะเขาเริ่มเสียนิ้ว เสียตา เสียแขน และครั้งสุดท้ายที่เจอ ก็เสียขาไป แต่นั่นก็ไม่ทำให้พี่ชายของเธอหยุดยั้งหน้าที่ของตัวเอง

จนสุดท้ายกลับมาเพียงใบประกาศการเสียชีวิต...

ในตอนนั้นเธอเองก็ตกใจแม้พวกเธอจะห่างกันบ่อยจนไม่ค่อยสนิทมาก แต่ดูเหมือนพี่(อารีสม)จะเสียใจที่สุด จนไม่กินอาหารไปหลายอาทิตย์เลย

ผมคิดในใจว่าคงเพราะกลัวที่ตัวเองอาจจะต้องไปเป็นทหารต่อจากพี่ตัวเองหรือเปล่า? ดูตุ้งติ้งแบบนั้น...น่ะ

แต่คำตอบที่ได้จากยัยเบอร์5แตกต่างจากนั้น


















....ผมจะพูดยังไงให้ซอฟดี? หลังจากที่ได้ฟังเรื่องนี้จากยัยเบอร์5มัน จริงๆไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก

เพราะตอนที่ผมเห็นครั้งแรกหรือใครเห็นก็รู้ได้ไม่ยากกระมังว่า อารีสม...เธอชอบพวกเพศเดียวกันน่ะ...


ยัยเบอร์5เล่าต่อว่า ตอนแรกเธอก็ตกใจ ว่าทั้ง2คนมีความสัมพันธ์ ที่ลึกซึ้งกันทั้งที่ทั้งคู่เป็นทั้งพี่น้อง..และเป็นผู้ชายด้วยกัน

แต่เรื่องนี้เธอก็ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้โดยเฉพาะพ่อของเธอ ซึ่งมันถือเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมากกับวัฒนธรรมประเทศเธอ

และยิ่งเป็นครอบครัวทหารด้วยแล้วมันเป็นความผิดร้ายแรงเกินไปจริงๆ

แต่เมื่อเธอได้ฟังเรื่องราวทั้งและเหตุผลจากพี่ของเธอ(อารีสม)แล้ว เธอก็ยอมรับได้และก็เก็บเเรื่องนี้เป็นความลับตลอดมา..

เหตุผลอะไรหว่า? แต่ช่างเถอะเรื่องรักๆไคร่ๆ คงไม่ค่อยมีเหตุผลดีๆรองรับเท่าใหร่

แต่อย่างนี้ผมก็พอจะคลายความสงสัยเรื่องที่อารีสม บอกว่าพี่ชายคนโต เป็น"คนอื่น"นั่นก็คือมองว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ใช่พี่น้องตัวเองนี่เอง...


ผมถามยัยเบอร์5ต่อว่า เมื่อคืนพวกเธอพี่น้องพูดคุยอะไรกันใหม?

ยัยเบอร์5ก็ร่ายยาวเกี่ยวกับการพจญภัยของเธอกับผม ...จนพี่เธอฝากเธอมาบอกผมว่า



"ขอบคุณที่ช่วยดูแลน้องสาวเธอ และอยากให้ทำเพื่อเธอ(อารีศรม)จากนี้ไปด้วย"

...ถ้ายัยเบอร์5ถอดคำพูดนี้มาเป๊ะจริงๆ ผมเข้าใจความหมายของสิ่งที่อารีสมต้องการจะบอกผมทันที



ดูเหมือนว่าอารีสมจะไม่ได้บอกเรื่องตัวตนของผมที่เคยทำกับอะไรกับดาวดวงให้ยัยเบอร์5ฟังสินะ...


แน่นอนผมฝากยัยเบอร์5กลับไปบอกพี่ของเธอด้วยว่าผมรับปากเรื่องนี้แน่นอน.....

ผมมองดูใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดชื่นของยัยเบอร์5หลังจากที่ผมไม่ได้เห็นมาหลายวัน เหมือนยกเรื่องหนักอกออกไปหลายอย่าง

แต่ผมเชื่อว่ายัยเบอร์5อาจจะเข้าใจผิดของความหมายที่ อารีสม และผมสื่อนะ...

แต่มันก็กลับทำให้ผมต้องคิดหนักมากขึ้น เพราะผมก็ไม่ได้โง่หรือทำเป็นมองไม่เห็นว่า ยัยเบอร์5รู้สึกยังไงกับผม

มาคิดๆดูแล้วผมว่ามันบ้ามากเลย ที่จะมาคิดชอบกับคนที่พาเธอเกือบตายหลายครา

แล้วที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้มอบความหวังหรือให้ความรักอะไรต่อเธอเลย...เหตุใดจึงมีกลายเป็นแบบนี้ได้?


ผมครุ่นคิดอยู่สักพัก จนมาสะดุดเมื่อผมหันไปเห็นเซร่า

อา...นั่นสินะ ผมมัวแต่คิดเรื่องตัวเอง จนผมลืมไปเลยว่า ผมยังมีเซร่าตามติดมาด้วย

แม้เธอจะไม่พูดหรือคิดจะถามอะไรผมเลย

แต่เธอก็ตามผมไปใหนมาใหนตลอด จนทำให้ผมเผลอมองข้ามเซร่าไปหน่อยหรือเปล่า?





















บางทีผมอาจจะต้องพักเรื่องนี้(บอกลายัยเบอร์5)ใว้สักพักก่อน เพราะมาคิดตอนนี้ก็คงคิดอะไรดีๆหรือคำพูดง่ายๆได้ยาก

ถ้ายัยเบอร์5 ว่าง่ายเหมือนเซร่าก็คงจะดีไม่น้อยเหอๆๆ




















หนึ่งในวิธีการแก้ปัญหาคือ ต้องทำใจให้สบายอย่าเครียดมากเพราะยิ่งเครียดจะยิ่งโฟกัสแต่เรื่องเดิมๆหากเราถอยออกมาสักนิด

อาจจะเห็นมุมมองอะไรดีๆก็ได้ ผมคิดแบบนั้น




















จนกระทั่ง.....








พ่อหนุ่มที่บอกว่า ตัวเองคือ"ผู้นำประเทศนี้"เข้ามาหา

ผมให้คนอื่นๆกลับไปที่พักก่อน เพราะ การที่ผู้นำประเทศ แอบบออกมาคนเดียวโดยไม่ให้ใครรู้ คงไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆ

และก็เป็นดังคาดว่าการพูดคุยครานี้มีเนื้อหาสาระจริงๆ

หลังจากที่ได้พูดคุยกัน ผมก็ขอสรุปเป็นหัวข้อๆไปเลยล่ะกัน

ผู้นำประเทศ คนนี้เป็นทายาทที่รับช่วงต่อจากผู้นำประเทศ คนก่อนเนื่องจากอายุเยอะมากจนไม่สามารถแสดงพลังแห่งผู้นำได้อีก

ผมเองก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าไอ้เจ้าผู้นำคนก่อนหน้าตาเป็นยังไงหรืออายุเท่าใหร่ แต่ดูจากที่เจ้าผู้นำคนใหม่นี่เล่ามาก็น่าจะเป็นตัวจริงที่รู้เรื่องนี้

ซึ่งในสมัยนั้นเหลืออยู่เพียงไม่กี่คนที่รับรู้เรื่องจริงที่เกิดขึ้นในเวลานั้นเพราะหลังจากที่ผมไปแล้ว สงครามของทั้ง2ประเทศก็ยังคงมีอยู่เนืองๆ

หลายคนก็ล้มตายหรืออยู่ในสภาพไม่สามารถทำอะไรได้อีกจากผลของสงคราม

แต่กระนั้นก็มักมีเรื่องที่คาดไม่ถึงซึ่งทำให้ฝ่ายทางนี้กำชัยชนะได้เสมอ ผมมองพินิจผู้นำประเทศคนนี้แล้วก็ท่าทางผ่านศึกมาเยอะเหมือนกัน...

นอกจากภายนอกที่เห็น ก็น่าจะเสียขาไปอีกข้างสินะ?

















ผู้นำประเทศบอกว่า เมื่อหลายปีก่อนตนเองได้เจอหัวหน้าทหารฝ่ายตรงข้ามคนหนึ่งมีพลังแปลกๆ ที่ออกจะคล้ายเรื่องเล่าของตำนาน(หมายถึงผม)ของประเทศนี้

ซึ่งบาดแผลที่ผู้นำประเทศคนนี้ได้รับมาก็มาจากการต่อสู้กับหัวหน้าทหารคนนั้นนั่นแหล่ะ

....หลังจากที่ผมถามถึงรูปพรรณสัณฐานผมรู้ทันทีเลยว่านั่นคือ พี่ชายของยัยเบอร์5แน่นอน

แต่น่าแปลกตรงที่หลังจากนั้นไม่กี่ปี่ หมอนั่นก็หายไปจากสนามรบ โดยผู้นำประเทศปฏิเสธเรื่องการตายของนายทหารคนนั้นเพราะในสนามรบเจ้านั่นดูโดดเด่นมาก

และที่ตรงกันก็คือ นายทหารคนนั้นดูบาดเจ็บเรื่อยๆแต่เชื่อว่าไม่ได้มาจากการสู้รบ....อืม...ผมว่าผมพอจะเดาแนวทางได้บ้างล่ะ

ดังนั้นเหตุผลสำคัญที่ผู้นำประเทศเลือกที่จะแอบมาหาผมเป็นการส่วนตัวเพราะ เจ้าตัวรู้ว่าทั้ง2ฝ่ายต่างก็มี"สายลับ"ที่ถูกส่งมาดูการเคลื่อนไหว

ซึ่งประเด็นที่ผู้นำประเทศร้องขอก็คือ ต้องการให้ผมอยู่ดูแลที่นี่ อาจไม่ต้องถึงขนาดให้ไปช่วยรบปกป้องประเทศ

แต่หากมีผมอยู่ฝ่ายตรงข้ามก็คงจะยิ่งระมัดระวังในการเข้าโจมตีประเทศนี้มากขึ้น

...แน่นอนผมปฏิเสธ แต่กระนั้นผมก็ได้ให้ อุปกรณ์ใว้ช่วยป้องกันตัว อาจจะไม่ใช่ของดีนักแต่ก็ดีกว่าเก่าเก็บแล้วไม่ได้ใช้


"ผมมีอยู่ 8กระบอก เอาไปใช้ซะ"














ยังดีที่เจ้าผู้นำประเทศคนนี้ดูจะเข้าใจอะไรง่ายๆ แต่ผมเชื่อว่า พวกที่ความเป็นผู้นำมักจะมีเซ้นต์หรือลางสังหรณ์ที่ดี

ซึ่งผู้นำประเทศคนนี้มีความรู้สึกที่ไม่สู้ดีกับอนาคตข้างหน้า โดยเฉพาะก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกัน

เจ้าผู้นำก็ดันบอกเรื่องที่ผมต้องเก็บมาคิดนั่นคือ เมื่อหลายวันก่อน มีชายแต่งชุดดำเข้ามาถามหาอะไรแปลกๆที่นี่ อย่างเช่นโรคระบาดหรืออาการแปลกๆของผู้ป่วย

ซึ่งน่าเสียดายที่ไม่ได้เจอกัน

แต่จากคำบอกเล่าแล้ว...ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ เพราะลักษณะที่ได้ฟังมานั้นต้องเป็นไอ้พวกพี่น้องของมอริซแน่นอน ไอ้ยืนหลังตรงมือล้วงกระเป๋ากางเกง แถมไปใหนมาใหนไร้ร่องรอย

ถ้าเป็นที่อื่นผมคงไม่คิด แต่กับดาวนี้...บางทีอาจจะเป็นไอ้แสบก็ได้เพราะก่อนหน้านี้มันก็ทำอะไรลับๆล่อๆอยู่


ผมเก็บเรื่องพวกนี้ใว้กับตัวเองและเล่าเพียงบางส่วนให้เหล่าสมาชิกฟัง ก็น่าทึ่งที่ ก่อนหน้านี้ผู้นำประเทศก็แวะมาหาพวกผมที่พักนี้ก่อน แต่พอดีเจอเพียงอารีสม

ดังนั้นเรื่องที่ผู้นำประเทศต้องการให้ผมอยู่ที่ประเทศนี้ อารีสมอาจจะรู้แล้วก็ได้ ดังนั้นผมจึงเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นๆฟังด้วย

ผมสังเกตเห็นสายตาของยัยเบอร์5ที่ดูจะดีใจมากแต่ยังคงเก็บอาการต่างจากอารีสม ที่แผ่พลังด้านลบออกมา...เอาเถอะ ผมตัดสินใจจะทำอะไรแล้วมันก็ต้องทำตามนั้น




...เอาล่ะ ผมว่าได้เวลาล่ะ ข้าวก็กินอิ่มแล้ว...


ผมตัดสินใจเรียกยัยเบอร์5มาคุยเป็นการส่วนตัว

ผมคิดเรียบเรียงเรื่องราวทั้งหมดเพื่อจะสรรหาคำพูดที่มันดูดีที่สุด แต่เท่าที่ดูแล้วมันก็เวิ่นเว้อเหมือนกันหากจะพูดไป

ผมพูดไปเรื่อยเกี่ยวกับความเป็นอยู่บนดวงดาวนี้ ว่าดีอย่างนั้นอย่างนี้ คนที่นี่ก็ดูรักสงบกันดี

แต่บางทีผมอาจจะแถมไปถล่มประเทศข้างเคียงให้หมดก่อน จะได้ไม่มีปัญหา(ล้อเล่น)

ผมมองว่าบางทีการอยู่ที่นี่ก็น่าจะดีสำหรับยัยเบอร์5


















เราทั้ง2ต่างก็พูดในเรื่อง วันเก่าๆที่เราได้เจอกัน และเหตุการณ์ที่อันตรายจนเธอเฉียดตายหลายครา

แต่พอมาอยู่ที่นี่ ซึ่งน่าจะเป็นแดนสวรรค์สำหรับคนที่ต้องการความสงบก็ได้

อืม...มีอะไรที่ผม ยังพอจะพูดได้อีกใหมหว่า??


เออจะว่าไปผมบอกยัยเบอร์5หรือยังหว่า ว่าผมลาออกจากโรงเรียนแล้ว มัวแต่ทำนู่นทำนี่ ใหนๆก็ใหนๆแล้วบอกหน่อยล่ะกัน


















ยัยเบอร์5บอกผมว่า ผมยังไม่ได้บอกเธอก็จริง แต่เธอก็เดาได้แต่แรกแล้วตั้งแต่ผมชวนเซร่าซึ่งตอนนั้นเธอก็อยู่ด้วย...

นี่ผมพลาดไปหรือนี่ แต่ก็ดีในเมื่อเธอเองก็ลาออกมาเหมือนกันแล้ว

ผมฟังยัยเบอร์5พูด ถึงเรื่องที่ต้องการจะตามผมไปเรื่อยๆ

ตอนแรกเธอก็กังวลเรื่องที่บ้านเธอและพี่ชายเธอ แต่เธอทึกทักว่าผมจะอยู่ที่นี่ซึ่งมันทำให้เธอดีใจมาก

......ก่อนที่มันจะไปกันใหญ่มากกว่านี้ ผมคงไม่พูดพร่ำทำเพลงยืดยาวอะไรอีกแล้ว....





















ผมรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ผมไม่ได้คนชอบแกล้งโง่กับเรื่องแบบนี้

แต่ผมอยากให้เธอมองความจริงว่ามันเป็นไปไม่ได้

เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นจนส่งผลมาถึงวันนี้ ก็ถือว่าผมมีส่วนกับเรื่องนี้ แต่ถ้าจะถามหาความรับผิดชอบแล้ว

การให้เธออยู่อย่างคนทั่วๆไปอย่างยั่งยืน นั่นแหล่ะคือสิ่งที่ผมพอจะทำได้...


















บอกตามตรงผมเองก็รู้สึกเสียดายหากต้องจากเธอไปเหมือนกัน

แต่บ้านของเธอคือ "ที่นี่" แต่ "ที่นี่" ไม่ใช่บ้านของผม

ครั้นจะพาเธอไปด้วย ก็รังแต่จะทำให้อายุเธอสั้นลง



















ผมคิดอยู่แล้วว่า ยัยเบอร์5ต้องพูดถึงเซร่า

ผมจึงอธิบายในเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เซร่านั้นเธอไม่เหลือใครแล้วทั้งพ่อแม่ มอริซ แม้แต่ดาวบ้านเกิด

ต่างจากยัยเบอร์5ที่อย่างน้อยเธอก็ยังมีที่นี่ และพี่ของเธอ

แต่กระนั้นผมก็บอกยัยเบอร์5ไปด้วยว่า หากเซร่าโตพอที่จะก้าวเเดินด้วยตัวเองได้เมื่อใหร่ผมก็ต้องจากเธอไปเช่นกัน

...มันต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว

ผมนั่งฟังคำพูดหลายๆอย่างที่ออกมาจากใจของยัยเบอร์5....ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่ผมรู้อยู่แล้ว

แต่ผมก็ยังนั่งฟังเธอพูดต่อไปจนจบ ผมคงไม่มีความรับผิดชอบจริงๆตามที่เธอบอก

แต่ผมคิดเพียงว่า ผมเองก็มีวิธีรับผิดชอบในแบบของผม แค่มันไม่ใช่ความรับผิดชอบในแบบที่เธอต้องการ

"ไม่มีใครอยากให้คนที่ตัวเองชอบอายุสั้นหรอก"...ผมได้แต่เพียงเก็บคำๆนี้ใว้ในหัว




















ที่ผ่านมา ผมก็เคยมีประสบการณ์ความรักมาไม่น้อย แต่ทุกครั้งมันก็จบลงแบบเดิม

มันทำให้ผมรู้สึกว่า นี่มันคงเป็นยาขมที่ทำให้ผมมีภูมิต้านทานเรื่องแบบนี้และมันก็มีมากเกินไปด้วย

ถ้าจะให้มีอีกผมก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร แต่กับยัยเบอร์5เธอพิเศษต่างไปจากคนอื่น















เพราะเธอคือ1ในความผิดพลาดจากการกระทำของผม

บอกตามตรงว่าผมยังเสียใจไม่หายกับเรื่องของลักชัวลี่ แต่ใครเล่าจะรู้ความรู้สึกของผม?

และถ้าเกิดกับยัยเบอร์5อีก มันก็มีแต่ผมที่เสียใจ...เพราะมีแต่ผมที่ยังคงอยู่ต่อไป

ขอขั้นกับรูปเทศกาลคริสมาสนิดหน่อยเหอๆๆ

ผมอยากจะขอโทษเธอที่ไม่อาจตอบสนองความรู้สึกของเธอได้ แต่ผมก็ไม่อาจพูดได้ในสถานการณ์นี้

ผมทำได้เพียงพูดในสิ่งที่ผมถนัดยามเมื่อใบหน้าของผมหลบอยู่ในผ้าคลุม

แน่นอนว่ามันเป็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเสแสร้ง


















ถึงกระนั้นผมเองก็รู้ถึงข้อดีของตัวเอง ตรงที่ผมเป็นคนที่ยึดมั่นในคำสัญญาเสมอ

และผมทำตามสัญญาที่ผมให้ใว้กับอารีสม


เพราะผมเองก็เห็นด้วยที่ผมไม่ควรจะมายุ่งเกี่ยวอะไรกับดาวดวงนี้อีก



ถึงแม้ดาวดวงนี้จะยังคงมีปัญหาอยู่บ้างตามประสาวัฏจักรของสิ่งมีชีวิต

แต่ด้วยพลังของยัยเบอร์5ที่มีอยู่ก็เพียงพอกับการเอาตัวรอดได้สบายๆ

ในเมื่อวินๆแบบนี้แล้ว ผมจึงไม่ลังเลที่จะทำตามสัญญา




















เวลานี้ความเงียบมาแทนการพูดคุย ผมเชื่อว่ามันต้องใช้เวลา

ผมเอ่ยสั้นๆว่าให้เธอลองพินิจคิดดูให้ดี แม้เราไม่ได้เจอกัน แต่เรายังมีช่องทางการติดต่อกันได้อย่างมือถือ

แต่ยังไม่ทันได้พูดจบเธอก็ลุกเดินจากไป


ยาหอมคงใช้ตอนนี้ไม่ได้สินะ...


ผมเองก็ไม่รู้ว่ายัยเบอร์5กำลังคิดอะไรอยู่แต่ก็เป็นเรื่องดีที่ไม่ต้องสารธยายอะไรมากความเหมือนคราก่อนๆ

แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่า จบแบบ Human ending

ทั้งน่าเบื่อไม่มีอะไรให้คาดหวัง
















เอาเถอะ ไงๆนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ...ไม่สิไงๆยัยเบอร์5ก็ไม่ใช่คนแรก...

ถ้า2พี่น้องนี้ได้ใช้ชีวิตอย่างยั่งยืน ผมเชื่อว่ามันดีกว่าการใด้รับความสุขแบบชั่วคราว

การมีชีวิตอยู่เพื่อก้าวไปข้างหน้าจงใช้มันให้คุ้มเถิด....




















.....ว่าแต่ ดาวดวงนี้มันมีวิวที่สวยจริงๆ




ผมอยากอยู่นานกว่านี้จัง













จบวัน

ดราม่าอีกแว้วววว TOT

แฮปปี้นิวเยียร์ย้อนหลังครับเหอๆๆ

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx




นี่คือไดอารี่ที่ผมเขียนย้อนหลัง

ใช่แล้ว การที่ผมเขียนย้อนหลังนั้นแสดงว่ามันต้องมีเรื่องแน่นอน

แต่มันก็ทำให้ผมเรียบเรียงเรื่องราวแลพอจะสรุปเรื่องต่างๆได้

หลังจากคืนนั้น ผมก็นั่งอยู่ข้างนอกมองดูท้องฟ้าจนเช้ามืด จนผมได้ยินเสียงข้างในดังกุกกัก ผมเลยลุกเข้าไปดู

ผมเห็นอารีสมเดินยกเก้าอี้อยู่ อืม..คนที่นี่ตื่นกันเช้าดีนะ ผมคิดแบบนั้น

แต่เมื่อผมเอ่ยปากถามถึงยัยเบอร์5 ก็ทำให้รู้ว่า ทั้ง2ทะเลาะกัน ยัยเบอร์5เลยออกจากบ้านไป

ผมไม่รู้หรอกว่าทะเลาะอะไรกัน แต่ผมก็อาสาออกไปตามยัยนั่นเอง
















เพราะผมรู้ดีว่ายัยนั่นค่อนข้างจะมีปัญหาเรื่องอารมณ์ พอคิดถึงเรื่องนี้ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

ทั้งๆที่ผมคิดจะตัดขาดจากยัยนั่นแล้วนะ ....


แต่ก่อนที่ผมจะออกไปข้างนอก อารีสมก็ถามผมว่า ตัวเองทำเรื่องที่ไม่ดีอยู่ใช่ใหม?

ผมไม่รู้ว่าอารีสมหมายถึงเรื่องอะไร ในตอนนั้นผมจึงไม่ได้ตอบคำใดๆ เพราะสิ่งที่ผมคิดในหัวนั้นอาจไม่ใช่เรื่องเดียวกัน

....แต่ผมก็คาดการณ์ได้ถูกว่า น่าจะเป็นเรื่องผมกับยัยเบอร์5แน่ๆ















ผมใช้พลังของผมค้นหายัยเบอร์5 จากดาบที่ผมให้ยัยเบอร์5ไป ทำให้ผมรู้ถึงตำแหน่งได้ไม่ยาก

เธอนั่งอยู่บนกำแพงเมืองทางตะวันตก ซึ่งเป็นทิศของประเทศบ้านเกิดของเธอ(กำแพงติดกับชายแดน)

ผมรู้ว่าที่จริงแล้ว ณ เวลานี้ ผมไม่ควรเข้าไปยุ่งอะไรอีก การที่2พี่น้องจะทะเลาะกันมันก็เป็นเรื่องปกติซึ่งสุดท้ายแล้วไงๆพี่น้องก็มีสายสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน

แต่ความกังขาของผมมันอยู่ตรงที่ ผมเกรงว่าทั้งคู่จะทะเลาะกันเพราะมีผมเป็นต้นเหตุ

ผมเลือกที่จะใช้พลังอ่านความคิด เพื่อตัดปัญหาการพูดคุย เพราะกว่าจะง้างคำพูดเธอได้คงใช้เวลา


แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ทั้งคู่คุยกันเรื่องผม ซึ่งก็ไม่ผิดคาดนักตรงที่อารีสมพยายามโน้มน้าวเรื่องให้ยัยเบอร์5ตัดใจเรื่องผม

จนทำให้ยัยเบอร์5เข้าใจผิดคิดว่า อารีสมอิจฉาเธอที่เธอรักคนที่หน้าตาเหมือนพี่คนโต

และยัยเบอร์5ดันไปพลาดตรงที่ ดันพูดประโยคที่ทำร้ายจิตใจพี่ของเธอออกไป อย่างคำว่า "ถ้าไม่มีพี่(อารีสม)สักคน ราฟ(ผม)ก็คงไม่ขอแยกออกไป"

ส่วนเรื่องอื่นๆ...ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าคราวนี้ ยัยเบอร์5ผิดเต็มๆ

ผมจึงบอกยัยเบอร์5สั้นๆว่า "คนรักหาใหม่ได้ แต่พี่น้องถ้าหมดแล้วก็หมดเลยนะ"

ผมย้ำกับยัยเบอร์5อีกครั้งว่า เรามีเบอร์ติดต่อเราก็ยังโทรคุยติดต่อกันได้ ผมไม่ได้ล้มหายตายจากไปในเสียหน่อย

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ตอนนี้เธอควรทำในสิ่งที่เธอก็รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดอยู่


















ยัยเบอร์5ดูจะอ่อนลงไปเยอะ ก็นับว่าเป็นเรื่องดี ที่เธอเองก็พยายามทำใจ...

ในทางกลับกันผมเองต่างหากที่รู้สึกแย่ เพราะผมก็ได้รับความคิดอื่นๆที่เธอมีต่อผมกลับมาด้วย

มันพูดไม่ออกบอกไม่ถูกทำได้เพียงหลบใบหน้าที่แสดงความรู้สึกใว้ในความมืด



.....ผมล่วงหน้ากลับมาก่อน เพื่อไปปลุกเซร่าและเตรืยมออกจากดาวนี้

ผมคิดว่าสมควรแก่เวลาแล้ว ควรที่จะไปจากดาวดวงนี้เสียที...

ระหว่างนั้นผมก็คิดอยู่เรื่องหนึ่ง

2พี่น้องนี้ต่อไปจะอยู่กันยังไง? ยัยเบอร์5ก็เป็นคนชอบทำอะไรตามอารมณ์ไม่ชอบยั้งคิด

คงต้องมีคนคอยเบรคเธอหรือนำเธออยู่ ซึ่งผมก็หวังว่าอารีสมจะคอยเติมเต็มเรื่องพวกนี้ได้





























....แต่เหมือนจะมีอะไรสักอย่างที่ทำลายปราสาททรายที่ผมสร้าง....

เป็นเพราะผมประมาทเกินไป ที่ไม่ทันได้รู้ซึ้งถึงจิตใจเธอ(อารีสม)

ซึ่งมาตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว ร่างที่ไร้การตอบสนองเหลือดเพียงความทรงจำอันน้อยนิดก่อนจะสิ้นใจ

คงเป็นหลังจากที่ผมออกจากบ้านไปแน่ๆ....

ผมสบถกับตัวเองอยู่หลายครั้ง
















ผมใช้พลังอ่านความคิด แต่สิ่งที่เหลืออยู่นั้น....

ก็ไม่ได้เกินความคาดเดาไปนัก คนที่เตรียมใจตายมักจะนึกถึงคนสำคัญที่สุด

หรือไม่ก็...คนที่ฆ่าเจ้าตัว....














เมื่อผมตั้งสติได้ ผมก็ทิ้งทิฐิของตัวเอง ตัดสินใจขอความความช่วยเหลือจากไอ้แสบ

ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันอยู่ใหมแต่ผมก็ตะโกนเรียกมัน และพาร่างของอารีสมออกมาข้างนอก

...ไร้การตอบรับจากไอ้แสบ แต่กลับมีคนอื่นมารอผมแทน

ผมรู้ทันทีได้เลยว่า นี่มันยิ่งกว่าคำว่า"บังเอิญ"ในตอนนั้นผมนึกถึงหน้ามอริสได้เองเลย...

มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่น่าจะมีอยู่บนดาวดวงนี้ ขนาดของมันใหญ่เกินที่จะมาเดินโทงๆบนดาวดวงนี้ได้

ธรรมชาติของดาวดวงนี้ไม่ได้เอื้อให้มีสิ่งมีชีวิตแบบนี้แน่นอน ใช่แล้วมันต้องถูกสร้างขึ้นมา

ผมสัมผัสถึงพลังของมันคร่าว มันทำให้ผมผงะกับศัตรูที่อยู่ตรงหน้าจนแทบจะเผลอไม่ขยับตัว

เจ้านี่มีคลื่นพลังแบบเดียวกับยัยเบอร์ 5 และอารีสม แน่นอน...พลังแบบเดียวกับผมนี่แหล่ะ













ผมจำต้องรับการโจมตีโดยตรงเพื่อไม่ให้ ร่างของอารีสมได้รับอันตราย


มันหาใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับผมที่จะรับการโจมตี


ผมรีบใช้พลังเปิดมิติย้ายร่างของอารีสมให้ออกห่าง

















บอกตามตรงว่าพลังแค่นี้

ทำอะไรผมไม่ได้หรอก





















ถ้าหากว่า



















เจ้านี่มีแค่ตัวมันเองเท่านั้นนะ

















เพราะตอนที่ผมรับการโจมตีเมื่อสักครู่

ทำให้ผมรู้ความลับของร่างกายมัน

เจ้าหมอนี่เดิมก็มีร่างกายเท่ามนุษย์ปกติ

แต่ภายในนั้นอัดแน่นไปด้วยของเหลว ที่ดันจนร่างบวมออกมาจนดูใหญ่อย่างที่เห็น



















.....ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาเจอเจ้านี่อีกรอบในเวลาไม่ห่างกัน



















ยังจำได้ใหม ผมเคยบอกยัยเบอร์5ถึงเผ่าที่ อย่าไปต่อกรกับมันหากไม่จำเป็น

แล้วมันก็เป็นเผ่าที่ผมกับเบลคเพิ่งไปจัดการมันมา

ความอันตรายของเผ่านี้ มันเหมือนแร่เบลคเคลื่อนที่

แม้ไม่แข็งแกร่งเท่า แต่ทุกอณูนั้นมีชีวิต

ด้วยความสามารถแทรกซึมไปทั่วอวกาศและฝังชีวิตตัวเองอยู่ในร่างคนอื่นเพื่อรอวันกลับมา

มันถึงรอดพ้นจากการถูกกำจัดแบบเบ็ดเสร็จได้ตลอด






















......เผ่าเลือดอันน่ารำคาญ
















จบตอน