รูปของBenQ11

ผมเชื่อว่าหลากหลายคำถามที่อยู่ในหัวของแองเกลอฟิช ต้องบังเกิดขึ้นแน่นอน

ถึงแม้มันจะตีหน้าเก๊กทำเป็นเยือกเย็น












ผมเลือกที่จะอธิบายเฉพาะสิ่งที่จำเป็นแบบรวบรัด

เพราะผมเองก็ห่วงยัยเบอร์5จะทนพิษบาดแผลไม่ไหว

ผมบอกเล่าถึงความสามารถของมอริซ และเรื่องราวต่างๆตามที่ผมเคยประสบพบเจอ

ว่าโดยเนื้อแท้แล้ว มอริซคิดจะทำอะไร ไม่มีใครรู้ถึงจุดประสงค์มันได้ชัดเจนแน่นอน

ที่เรารับรู้นั้นก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวแห่งเส้นทางของมัน มันอาจจะทำให้ตัวเราดูดีหรือรู้สึกดีได้ว่าได้ทำสิ่งที่ถูกต้องหรือมีประโยชน์

แต่ทุกคราที่รับรู้ถึงความจริงนั้นไซร้ มีแต่เรื่องราวที่โกหกหลอกลวงเพื่อที่จะไปให้ถึงจุดหมายที่มันต้องการเสมอ














สำหรับแองเกลอฟิช คิดว่ามันจะโดนหลอกสักกี่ครั้งเชียว? มันยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามอริซต้องการอะไร

ผมโน้มน้าวเรื่องการเสียสละของมัน อาจเป็นเรื่องโกหกพกลมก็เป็นได้เหมือน อย่างเรื่องที่บอกให้กำจัดผมหากผมไม่ให้ความร่วมมือ

โดยที่มอริซก็รู้อยู่แล้วว่า ผมไม่มีทางตาย แม้แต่แร่เบลคซึ่งทำได้เต็มที่ก็แค่กักขังผมไปเรื่อยๆ

ซึ่งก็เป็นเรื่องบังเอิญที่แองเกลอฟิชไม่สามารถดึงเอาความสามารถที่แท้จริงของแร่เบลคมาใช้ได้

มาคิดๆดูแล้ว นี่อาจจะเป็นเส้นทางที่มอริซตีให้ผมเดินก็มีสิทธิเป็นไปได้?

ผมสังเกตเห็นยัยเบอร์5เริ่มหนาวสั่น อาจเพราะอากาศเปลี่ยนกระทันหัน


"เอ็งนี่มันบ้าพลังจริงๆ ทุบซะแกนดาวเปลี่ยน"




....จริงๆมันมีตัวช่วย ที่ผมเชื่อว่ามันคงมองดูผมอยู่ตลอดเวลา

ถึงไม่อยากจะเรียกแต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะผมมีเรื่องต้องเคลียร์กับมันเยอะกว่าแองเกลอฟิซอีก














ไม่นานนักก็มีโทรศัพท์เข้ามา อืม...มันดูอยู่จริงๆ

ก็ไม่แปลก เรื่องแบบนี้มันคงไม่พลาดแถม มีมอริซมาเอี่ยวด้วย

มันคงใช้อุปกรณ์อะไรสักอย่างติดตามพวกผมอยู่ หรือไม่ก็ติดที่ตัวลักชัวรี่













แต่เพียงวางสายไปยังไม่ทันยัดโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ไอ้บ้า(แสบ)มันก็โผล่มาทันที

ส่วนข้างหลังนั่น...คงเป็นลักชัวรี่สินะ?

ถึงร่างกายจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยแต่คลื่นพลังยังเหมือนเดิม

ดูเธอจะกลับมาสงบเสงี่ยมเหมือนก่อนหน้านี้ทั้งๆที่ 13วันที่อยู่บนดาวนี้เธอยังดูร่าเริงสดใสอยู่เลย

...ความรู้สึกที่ผมมองดูลักชัวรี่ มันบอกไม่ถูกจริงๆว่าผมควรจะดีใจหรือเปล่าที่เธอยังมีชีวิตอยู่?

เพราะผมเข้าไปดูความฝันของเธอแท้ๆจึงได้พบกับความจริงเกี่ยวกับตัวเธอ...


"แม่งมาไวจริง...."

และไม่นานนักอันดับ4ก็กลับมาพร้อมกับศัตรูของตน

แต่ฟังจากเหตุผลที่อันดับ4ทำแบบนี้แล้วก็พอเข้าใจ...


"ดูเหมือน พรรคพวกจะมากันครบแล้วสินะ?"












...อย่างนี้นี่เอง...

ผู้หญิงคนนั้นคือ ผู้หญิงของแองเกลอฟิชน่ะเอง

แต่เอาคนรักมาร่วมออกสนามแบบนี้มันดีแล้วหรือ?

แถมจากที่อันดับ4บอกว่าเธอตั้งท้องอยู่ ผมก็รู้สึกว่า ตกลงแองเกลอฟิชมันให้ความสำคัญกับคนรักของมันจริงหรือเปล่า?












ก็ดีเหมือนกันเพราะตอนนี้ผมต้องรีบพายัยเบอร์5ไปรักษาตัวก่อน

เรื่องมารฝัน จริงๆผมก็อัดมันไปก่อนแล้ว(สมใจอยาก)

ส่วนหมายนำจับ ก็ถือเสียว่าทำไม่สำเร็จหรือให้มันเลื่อนไปก่อน

ผมอธิบายอย่างเคลียร์กับแองเกลอฟิชว่า ตอนนี้เหตุการณ์ก็กระจ่างแล้ว

การเลือกที่จะทำตามหรือไม่ทำตามมอริซนั้นมันก็หาได้มีผลอะไรหรอก

เพราะสุดท้ายมันเป็นไปตามที่มันต้องการ....

ดังนั้นตอนนี้ก็..."ทางใครทางมันก่อนล่ะกัน"

ผมรีบตัดบทเตรียมถอยกลับ ผมถามไอ้แสบถึงการรักษายัยเบอร์5

แต่ไอ้แสบกลับตอบผมด้วยเรื่อง...ที่ขัดใจผมมาก...

ไม่ใช่ว่ามันจะไม่รักษาให้นะ แต่มันจะใช้วิธีรักษาทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น

มันจะไม่ใช้เวทย์รักษาอันเป็น1ในวิชาถนัดของมัน

แถมมันยังมาสอนผมในเรื่องวิธีการของผมอีก...











.....เรื่องนี้ผมเถียงมันไม่ออก เพราะมันก็พูดถูกตรงใจผมจริงๆ

ผมใช้ชีวิตส่นใหญ่อยู่คนเดียวมาตลอด

หากเทียบกับช่วงเวลาที่ผมอยู่ร่วมกับคนอื่นแล้ว อาจจะเทียบสัดส่วนเพียง1วันในชัวอายุขัยของคนทั่วไป...

แต่ช่างเถอะเรื่องพวกนี้พูดมากก็เหมือนแก้ตัว ใว้ค่อยคิดทีหลังล่ะกัน...













"...อืม...อะไรๆมันก็ไม่ง่ายเลยสินะ?"

ถึงขนาดหมุนแกนดาวกลับมาที่เดิมนี่ มันคงกะเอาจริงเป็นแน่แท้

ไอ้แสบแม่งก็ได้ที คุยข่มใหญ่เลยว่าวิธีที่ผมลงทุนไปท่าจะไม่ได้ผล

ความจริงที่พิสูจน์แล้วไม่สามารถหักล้างศรัทธาแห่งความเขลาได้เลยสินะ?

ยุคสมัยนี้มันใช้ศรัทธาชี้นำความถูกต้องกันหรือไง?















ไอ้แสบบอกให้ผมล่วงหน้าผ่านเส้นทางที่มันสร้างใว้ก่อน(เคยอธิบายไปแล้วว่ามันใช้วิธีใหนคงไม่บอกซ้ำนะ)

เดี๋ยวตรงนี้มันจะจัดการให้เองเพื่อชดเชยเรื่องที่ผ่านมา


เอาจริงดิ? จริงอยู่ที่ไอ้แสบมันก็เก่งมหาโหด เพราะมีเชื้อสายเดียวกับ มอริซและเบลค (แต่มันคงไม่เก่งไปกว่าเบลค)


และแม้จะไม่เคยประมือกับมันอย่างเต็มที่ เพราะมันใช้สมองสู้มากกว่าใช้พลัง(อาจเพราะผมimmune magicเลยไม่เคยเห็นมันใช้พลังที่แท้จริง)

ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอที่จะสยบผมลงได้ง่ายๆ

....แต่ ฝ่ายตรงข้ามคือแองเกลอฟิชที่ยังไม่ได้แสดงพลังที่แท้จริงออกมา














...ถ้าให้เทียบแองเกลอฟิชกับเบลค ...ไม่รู้สิ.. ผมยังไม่สามารถหยั่งรู้ถึงพลังที่แท้จริงของแองเกลอฟิช


แต่ก็เชื่อว่าหากเอาจริงแล้วก็น่าจะได้เพียง3-4 ใน 10ส่วน

...แล้วไอ้แสบล่ะ? ผมอยากอยู่ดู การต่อสู้ครั้งนี้เสียจริง...

ผมก้อรอดูค้าบบ ชักมันส์แล้ววววว

....ช่างเถอะ ยัยเบอร์5สำคัญกว่า แถมมายืนดูตรงนี้ ก็หาได้ประโยชน์อะไร

รังแต่จะทำให้คนอื่นๆรับอันตรายโดยใช่เหตุ














จากที่ผมประมือกับแองเกลอฟิชก่อนหน้านี้ มันเป็นพวกประเภทเครื่องร้อนช้า ต้องเผาเครื่องแรงๆมันถึงจะแกร่งขึ้น

ส่วนไอ้แสบมันเป็นพวกใช้หัวสู้ ออกแรงให้น้อยแต่ได้ผลใหญ่ๆ
















ผมก็หวังว่ามันคงเล็งเห็นจุดอ่อน บางอย่างจากแองเกลอฟิชในตอนที่ปะทะกับผม

การที่ไอ้แสบใช้เข็มในการต่อสู้คงจะไม่ใช่เพื่อข่มขวัญหรือดูแคลนคู่ต่อสู้กระมัง? คิดว่านะ...

น่าเสียดายที่ผมมีโอกาสได้เห็นการต่อสู้นี้เพียงน้อยนิด อาจจะสัก1วินาที

แต่ก็ทำให้ไฟต่อสู้ในใจผมลุกโชนอีกครา..

...ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะแก้มือจริงๆจังๆเสียเหลือเกิน













ตอนนี้พลังเคลื่อนย้ายของไอ้แสบเริ่มทำงานแล้ว

พวกผมที่เหลือก็เริ่มเดินทางออกจากดาวดวงนี้ทันที

ทิ้งให้ไอ้แสบ รับหน้าแทนไปก่อน...

ผมก็หวังว่ามันคงเอาตัวรอดเองได้ เพราะปัจจัยหลายๆอย่างทำให้แองเกลอฟิชไม่สามารถเอาจริงได้(เดี๋ยวดาวแตก)


แต่กับไอ้แสบผมไม่รู้... เชื่อเถอะ ฉายา"ไอ้แสบ"ที่ผมให้ใว้ มันไม่ได้ ได้มาเพราะโชคช่วยหรอก












ผมตะโกนบอกไอ้แสบให้รีบกลับมารักษายัยเบอร์5และคนอื่นๆ

ก่อนที่ผมจะเห็นภาพการต่อสู้ครั้งสุดท้ายว่าแองเกลอฟิชเริ่มเครื่องร้อนระอุแล้ว..

เมื่อออกห่างจากดาวเกิดเหตุ ทุกอย่างก็เงียบสงัด

พวกผมอยู่ในก้อนบาเรียที่ดูคล้ายห้องเล็กๆด้วยกันหมด

ผมใช้เวลาว่างตอนนี้ ถ่ายพลังและนวดตัวยัยเบอร์5ให้รู้สึกตัวและอบอุ่นตลอดเวลา(ยัดเข้าไปในผ้าคลุม)

เพราะเธอเริ่มหนาวสั่นจากการเสียเสือดไปเยอะอยู่


และ...มันทำให้ผมมีเวลาได้คุยกับลักชัวรี่ด้วย















เมื่อเรื่องมาถึงตอนนี้แล้วก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะไม่ถามเธอ และผมก็คิดว่าเธอเองก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปิดบังผมแล้ว

ยังจำที่ผมบอกเกี่ยวกับลักชัวรี่ก่อนหน้านี้ได้ใหม? ที่ผมเรียกเธอว่า "คิไมร่า"

ชื่อนี้หลายคนคงเข้าใจกันอยู่แล้วว่ามันคือสัตว์ในตำนานที่มีร่างกายของสัตว์ประเภทต่างๆรวมกันอยู่ในตัวเดียว

แต่มันจะไม่แปลกเลยหาก เซลต้นกำเนิดนั้น มันไม่ได้มาจากเซลของผม...


ตรงนี้อาจจะยาวหน่อยแต่มันก็เป็นการสรุปที่มาของลักชัวรี่แบบรวบรัด



ไอ้แสบใช้วิธีการอะไรบางอย่างเพาะเลี้ยงชิ้นส่วนเซลของผมและนำเซลของสิ่งต่างๆทั่วจักรวาลเท่าที่หาได้มาผสมรวมกันเพื่อให้ได้เหตุผลบางอย่าง..


ลักชัวรี่เล่าให้ฟังต่อว่า เซลของผมจะเรียกว่าเป็นเซลต้นกำเนิดชีวิตก็เรียกได้ไม่เต็มปาก

ต้องเรียกว่า เป็นเซลโบราณที่เกิดมาตั้งแต่ต้นต่างหากและที่สำคัญมันเริ่มตั้งแต่สสารที่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตด้วยซ้ำ

แต่เซลอื่นๆได้รับการวิวัฒนาการเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน มีเพียงเซลของผมที่คงที่อยู่ตลอดแม้สภาวะร่างกายผมจะเปลี่ยนแปลงได้ แต่ในระดับเซลแล้วมันก็ยังเหมือนเดิม

จึงเป็นเหตุให้เกิดความไม่เสถียรเมื่อนำเซลต่างๆมาผสมให้เกิดความคงนาน...


ลักชัวรี่ที่อยู่ตรงหน้านี้ คือลักชัวลี่ร่างที่ 765432(เลบสวยมาก)

เป็นลักชัวรี่ร่างล่าสุดที่เรียกแบบนี้เพราะ หลังจากความไม่สเถียรของร่างกายทำให้ร่างละเบิดจนเหลือเพียงสมองกับหัวใจ

จากนั้นไอ้แสบก็จะนำส่วนที่เหลือไปใส่ในร่างทดลองใหม่

แม้ร่างหลังๆจะถูกพัฒนาให้ยืนยาวขึ้น แต่การต่อต้านของเซลผมทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปมาจนเซลอื่นๆไม่สามารถรวมอยู่ได้และจะระเบิดออกมาเอง

เหมือนตอนที่เธอกลายร่างเป็นสัตว์ยักษ์ก่อนหน้านี้

และการอยู่ให้คงนาน เธอก็จำเป็นต้องกินยากควบคุมการแตกตัวของเซล แต่มันก็ยังใช้ได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น...

...สุดท้ายนี้ ลักชัวรี่บอกสิ่งที่ไอ้แสบบอกเธอว่า มันจะไม่ทดลองอะไรเธออีกแล้วเพราะขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับเธอได้สิ้นสุดลงแล้ว

มันจึงปล่อยให้เธอได้อยู่กับผม...


...ผมไม่ค่อยเข้าใจไอ้ส่วนสุดท้าย

แต่การที่เราได้พบกันครั้งนี้สำหรับเธอคงมีค่ามากที่จะเก็บความสัมพันธ์ของเธอกับผมเป็นความลับ?

















ผมถามถึงเหตุผลสำคัญ หากเธอเห็นผมว่าเป็นร่างต้นของเธอ เธอก็ควรจะบอกกันแต่แรก ถ้ามันมีปัญหาอะไรผมก็พร้อมจะช่วยเธอได้


แต่เธอกลับเงียบไม่มีคำตอบอะไรออกมา ผมเองก็ไม่อยากจะเซ้าซี้กับเรื่องนี้หากมันลำบากใจที่เธอจะบอก

การที่เธอถูกไอ้แสบส่งมาฝากให้ผมดูแลเธอ(แต่ดูเหมือนเธอจะดูแลผมแทนเสียมากกว่า)

ทั้งการรับรู้ถึงพฤติกรรมผมและรสนิยมต่างๆที่ เธอสามารถตอบรับและเข้าใจได้เหมือนรู้จักผมมายาวนานมาก

เธอคงจะศึกษาเรื่องผมมาเยอะ... อาจจะศึกษาตั้งแต่ที่เธอเกิดมาเพื่อเป็นร่างทดลองเรื่องนี้

ความทรมานเจ็บปวดที่ร่างตัวเองต้องระเบิดรวมไปถึงเรื่องราวต่างๆที่มีเหตุมาจากผมและการกระทำต่างๆ

มันคงทำให้เธอแคลงใจที่จะยอมรับผมได้กระมัง?

....ถ้าไม่ใช่เพราะผมเข้าไปดูในความฝันเธอ ผมก็คงจะคิดแบบข้างต้น

คงต้องขอบคุณมารฝันที่ทำให้ผมได้เห็นสิ่งดีๆที่เธอพึงสมควรมี...

ภาพในความฝันของเธอที่วนเวียนอยู่กับการเจอผมครั้งแรก และได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มภายใต้หน้ากากที่เธอสวม

หรือเวลาที่เธอมองดูผมทำอะไรให้เธอได้หัวเราะชอบใจหรือเศร้าซึ้งที่หน้าจอมอนิเตอร์

และก็วนกลับมาตอนที่เจอผมตรงๆครั้งแรกซ้ำกลับมาอีกวนไปมาตลอด

มันได้กลบความเป็นจริงที่แสนโหดร้ายและทรมานในชีวิตของเธอทั้งหมดสิ้น
















จากตอนแรกที่ผมรู้สึกผิดต่อเธอ

แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกตื้นตันที่ได้พบเธอเหมือนที่เธอพบผม

มันทำให้รู้ว่า ในจักรวาลนี้ยังมีคนแบบผมอยู่ หาใช่มีเพียงผมที่อยู่คนเดียวตลอดตามที่เข้าใจ


....แม้จะเป็นช่วงเวลาแสนสั้นก็เถอะ....












จบตอน

ไอ้แสบ ท่าทางจะแสบจริงๆๆ

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx



ผมและลักชัวรี่พูดคุยเรื่องต่างๆนาในระหว่างเดินทางกลับด้วยพลังของไอ้แสบ

จึงได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อผมตั้งแต่รู้สึกรังเกียจผมที่ต้องเกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตทดลอง

ไปจนถึงความซาบซึ้งถึงเรื่องราวต่างๆผ่านผมด้วยข้อมูลที่ไอ้แสบส่งมาให้เธอศึกษา เพราะเธอไม่อาจออกไปจากห้องทดลองได้

เมื่อวันเวลาผ่านไปจนเธอพัฒนาได้ถึงระดับหนึ่งจนเธอได้มองเห็นโลกกว้างด้วยตาของตัวเอง

มันทำให้เธอรู้ซึ้งถึงคุณค่าของการได้รับชีวิตแม้จะแลกกับความเจ็บปวดเมื่อหมดอายุขัยของร่างกาย

เธอเคยถามไอ้แสบว่า สักวันเธอจะมีโอกาสได้เจอผมหรือเปล่า?

แต่คนที่ตอบเธอแทนไอ้แสบตอนนั้นคือ"มอริซ"แน่นอนคำตอบมันอยู่ตรงหน้าของเธอในตอนนี้แล้ว
















เราคุยกันถูกคอมาก เหมือนคุยกับตัวเองจนลืมไปเลยว่ายังมีอีกคนที่ร่วมทางมาด้วย



"อ้าวยัยเบอร์5ฟื้นเมื่อใหร่นี่?"















ผมพักเรื่องลักชัวรี่ มาดูแลยัยเบอร์5ก่อน

ตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องแปลกหรือบังเอิญอะไรที่ผมและยัยเบอร์5สามารถเชื่อมพลังกันได้โดยง่าย

นอกจากผมจะคอยถ่ายพลังเวทย์ให้เธอใช้รักษาตัวเองแล้ว ผมยังแชร์ความรู้สึก(เจ็บปวด)ของเธอมาสู่ผมด้วย

พร้อมทั้งที่เธอไปแอบฝึกพลังเวทย์สายรักษาแม้จะทำให้แขนงอกกลับมาไม่ได้แต่ก็ปิดปากแผลและระงับอาการช้ำจากบาดแผลได้พอสมควร

มิน่าล่ะทำไมตั้งแต่กลับจากดาวโอเวอร์มายด์ พลังต่อสู้ของเธอจึงไม่กระเตื้องขึ้นเลยที่แท้ก็ไปมัวฝึกแต่พลังสายรักษามานี่เอง...

เห็นเธอยังต่อปากต่อคำกับผมได้ก็ถือว่าพลังใจเธอมีมากพอดูเลย

ยัยเบอร์5บอกผมว่า เธอรู้สึกตัวเพราะพลังที่ผมส่งไปถึงตัวเธอมันแฝงความอบอุ่นบางอย่างผ่านถึงตัวเธอซึ่งเธอเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน

แต่ที่เธอบอกได้เต็มปากก็คือ เธอรู้สึกผ่อนคลายและรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้ชิดผม

ฟังจากที่เธอพูดแล้วรู้สึกแปลกๆ อาจจะเป็นอาการมึนเบลอจากการกระทบกระเทือนกระมัง?

และเธอเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมจึงไปขวางการโจมตีของแองเกลอฟิชรู้ตัวอีกทีเธอก็ไปอยู่ตรงนั้นแล้ว

ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เธอยอมรับว่าเกิดมาไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้มาก่อน ทำให้เธอต้องบาดเจ็บหนักเฉียดตายอีกครา


ซึ่งเธอก็รับรู้ถึงสภาพร่างกายและการคงอยู่ของผม เพราะผมเคยบอกเธอตั้งแต่ตอนกลับจากดาวโอเวอร์มายด์

และย้ำอีกทีเมื่อไม่กี่วันก่อนแท้ๆ

แต่มันคงไม่ชินในสามัญสำนึกของสิ่งมีชีวิตเดียวกระมัง?


...ช่างเถอะในเมื่อเราผ่านมันมาได้แล้วก็ควรยินดีกับมัน


อีกเรื่องหนึ่งที่ผมค่อนข้างจะลำบากใจไม่น้อยเกี่ยวกับความรู้สึกของยัยเบอร์5ที่มีต่อผม..

ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรกับความรู้สึกดีๆที่เธอมีต่อผม ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรให้เธอ...อ่า..ชอบผมได้

เพราะอย่างนี้แหล่ะถึงไม่อยากใช้วิชาอ่านความคิด
















ผมเชื่อว่าเมื่อกลับไปแล้วคงมีเรื่องปวดหัวตามมามิใช่น้อย....















คุยไปคุยมาผมดันลืมเรื่องสำคัญไปอีกเรื่องหนึ่ง..

ลักชัวรี่ ขอร้องผมให้ช่วยสละเซลจากร่างกายผมเพื่อรักษาร่างกายนี้ให้เสถียร

เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอเริ่มต่อต้านกันเองอีกแล้วเธอไม่อยากกลายร่างเป็นตัวประหลาดอะไรต่อหน้าคนอื่นอีก

แน่นอนว่าผมรับปากช่วยเธอเต็มที่

"จะเอามือหรือแขนทั้งข้างไปแทะก็ได้นะหรือว่าต้องใช้มากกว่านั้น?"

ตามชม ตามชม

แน่นอนผมสละให้เธอได้อยู่แล้วเพราะผมเองก็ชาชินกับเรื่องพวกนี้ตั้งนานแล้วล่ะ

เพียงแต่...เธออยากได้อะไรที่ง่ายกว่านั้นที่ผมไม่ต้องเจ็บตัว..













.......












.......

........













........













........

......เอาเถอะ....นิดๆหน่อย ให้กันได้สำหรับลักชัวรี่ มากกว่านี้ก็ไม่มีปัญหา

แต่ก็เล่นทำเอาการเจอแองเกลอฟิชก่อนหน้านี้เป็นเรื่องเล็กไปเลยเชียว....


















เฮ้อ....ไม่อยากจะคิดเลยว่ากลับไปจะต้องเจอกับอะไรบ้าง?















จบตอน

สัปปะรด FC ><

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx







ในที่สุดพวกผมก็กลับมาถึงโรงเรียนเสียที ซึ่งใช้เวลาน้อยกว่าขาไปมากเพราะ พลังได้ของไอ้แสบช่วยกลับมา

ทำให้ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง โดยระหว่างทางพวกเราก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนลืมเวลาไปเลยรู้ตัวอีกทีก็ถึงที่หมายแล้ว

...แต่ถึงกระนั้นไอ้แสบมันก็ดันกลับมาถึงก่อนพวกผม แถมเตรียมห้องพร้อมรักษายัยเบอร์5และคนอื่นๆ

บางทีผมก็สงสัยนะว่า ไอ้แสบมันใช้คาถาแยกเงาพันร่างแบบนารูโตะหรือเปล่า?




















ความใคร่รู้ย่อมมีเหนือกว่าสิ่งอื่นใด

ผมถามได้แสบสั้นๆเลย "ฆ่ามันไปหรือยัง?"

















คำตอบที่ได้กลับมานั้น

...ก็บอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูกเหมือนกันว่า ผมรู้สึกดีใจหรือเสียใจ

หรือจะเป็นความรู้สึกอื่นๆ มันไม่ใช่ความสับสน

แบบว่าเหมือนบอกในใจตัวเองว่า "เออ ก็ดีนะ"

ไอ้แสบให้เหตุผลสั้นๆว่า หากจะกำจัดแองเกลอฟิช(คนเดียว)อาจจะใช้เวลามากกว่านี้

ซึ่งคงจะเสียเวลาเกรงว่าจะกลับมาไม่ทัน

อันนี้ผมรู้ดีว่า ไอ้แสบหมายถึงอะไร? เพราะผมเองก็คอยเชคสภาพยัยเบอร์5อยู่ตลอด

ที่เธอยังอยู่ดีจนถึงตอนนี้เพราะผมคอยถ่ายพลังและแชร์ความเจ็บปวดจากเธออยู่

แต่ผมเห็นเธอเริ่มซึมมาได้สักพักแล้ว อาจจะถึงขีดสุดของเธอแล้วกระมัง













กับอีก1เหตุผลที่ผมก็เห็นว่าสมกับเป็นความคิดของไอ้แสบ นั่นคือ อยากให้แองเกลอฟิชพิสูจน์ด้วยตัวเองว่า มันโดนมอริซหลอกใช้จริงหรือไม่?

การปล่อยให้มีชีวิตไปก่อนจนถึงวันที่มอริซ ทำนายกับแองเกลอฟิวใว้ มันจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่?

ถึงตอนนั้นมันคงตัดสินใจถึงความจริงได้เอง

แต่ตอนนี้ขอให้สบายใจได้เพราะ ไอ้แสบทำให้แองเกลอฟิชไม่มีเวลามาวุ่นวายกับเราได้อีกนานโข












ในเมื่อหลายๆอย่างลงตัวแล้วผมก็วางใจกับเรื่องก่อนหน้านี้ได้หมดแล้ว

และหันหน้ามาเผชิญกับเรื่องปัจจุบันตอนนี้ดีกว่า

....คนแรกที่มาหาผม เป็นเซร่าแฮะ เธอดูโตขึ้นหน่อยๆหรือเปล่าหว่า?

คาดว่าอาบิสจังคงจะดูแลเธออย่างดี ดูผิวพรรณเซร่าแล้วเปร่งปลั่งขึ้นเยอะเลย

รวมไปถึงบุคลิคต่างๆก็ดูอ่อนโยนขึ้นมากด้วย...หวังว่าอาบิสจังคงไม่อบรมอะไรแปลกๆให้เธอนะ?
















ยังมีอีกหลายอย่างที่ผมต้องทำหลังจากกลับมา จึงไม่อยากเสียเวลามากนัก

ผมใช้พลังเวทย์กล่อมให้ยัยเบอร์5หลับไปก่อนเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด

ก่อนที่จะถอนสายสัมพันธ์ระหว่างเราเพื่อส่งต่อให้ไอ้แสบนำเธอไปรักษา

แน่นอนรวมไปถึงอันดับ4 และลักชัวรี่ด้วยเราจึงต้องแยกกันตรงนี้เลย

....ผมมองดูลักชัวรี่ ที่ทำสายตาเว้าวอนเหมือนมีความในใจ...

ผมคิดว่าผมรู้นะว่าเธออยากจะบอกอะไรผม...

ผมยอมมองข้ามเรื่องระหว่างผมลักชัวลี่และไอ้แสบใว้ก่อน

ให้มันได้รักษายัยเบอร์5ให้เรียบร้อยจากนั้นค่อยว่ากัน
















...งั้นก็ได้เวลาแยกย้ายกันแล้ว


เอ้อ....ยังมีอีกเรื่องแต่ที่ขาดไม่ได้ต้องเขียนเลยก็คือ ต้องขอบคุณอันดับ4จริงๆ

ทั้งๆที่เราไม่ได้สนิทอะไรกันมากมายนัก เพิ่งเจอกันไม่กี่เดือนเองแถมนับครั้งได้ แต่ก็ยินดีช่วยเหลือผมหลายอย่าง

หากมีโอกาสคงต้องตอบแทน

เอ๊ะ แองเกลอฟิช ถ่วงเวลาไม่ให้ดาวพังจากเข็มของไอแสบเหรอคับ หรือว่าไง

ใช่ครับอิๆ


เห็นอย่างนี้ไอ้แสบมันก็เก่งนะเออเหอๆๆ

BenQ11 พิมพ์ว่า:

ใช่ครับอิๆ


เห็นอย่างนี้ไอ้แสบมันก็เก่งนะเออเหอๆๆ

อ้ากกกก เก่งเกินนนนนน 55555

แองเกลอฟิชต่อยแกนดาวเปลี่ยน ไอแสบซัดเข็มใส่ดาวระเบิด โว้้้้้้

ผมพูดคุยกับเซร่าไปพลางเดินไปพลางเธอเล่าเรื่องราวต่างๆในระหว่างที่ผมไม่อยู่ ดูเธอจะรู้จักการเปิดใจมากกว่าเดิมเยอะเลย

อาจจะเรียกได้ว่าเป็นเริ่มแตกวัยสาวแล้วก็ได้กระมัง?เหอๆๆ

เธอเล่าถึงฮิโซกะว่าได้สอนอไรหลายๆอย่างให้เธอได้รับรู้ และเล่าเรื่องราวของผมดั่งนิทานปรัมปราเมื่อมีเวลาว่าง

ทำให้เธอเข้าใจผมได้รู้จักผมมากขึ้น

ผมมองดูสีหน้าที่กรุ้มกริ่มขอเซร่าแล้ว ก็หวั่นใจว่าอาบิสจังจะสอนอะไรเซร่าแปลกๆแหง....จะใช้วิชาอ่านความคิดกับเธอก็ไม่อยาก...


"ว่าไงนะ? อันดับ 1(ปัจจุบัน) มาจีบเธอเหรอ?? โอ้วววไม่ธรรมดาเหอๆๆๆๆ"

ว่าแต่แม่งใครฟะ?เดี๋ยวคงต้องดูหน้าค่าตาเสียหน่อยเหอๆๆ













แต่เหนือสิ่งอื่นใด ที่ผมอยากจะรู้ก่อนจริงหาใช่เรื่องทั่วๆไป ผมถามถึงพัลซ่าและควอซ่า2แม่ลูกกับเซร่า

ทันทีที่ผมถาม สีหน้าของเซร่าก็เปลี่ยนไป เธอบอกผมว่าหลังจากที่ผมออกเดินทางไป

ควอซ่าก็กลับไปในห้องกาลเวลาเทียมของไอ้แสบที่เธอเคยฝึกฝนตัวเองในช่วงที่ผมไปดาวโอเวอร์มายด์

แต่ควอซ่าแทบไม่โผล่ออกมาจากห้องนั้นเลย

ส่วนพัลซ่านั้นก็ดูเธอจะเงียบขรึมมากขึ้นแม้จะไม่แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเธอมีบางอย่างอยู่ในใจ แต่เด็กระดับเธอ(เซร่า)ก็ดูออก













จากคำพูดของเซร่าทำให้ผมรู้สึกหวั่นใจพอสมควร ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลือความสัมพันธ์ของ2แม่ลูกนี้อย่างไร?

และพัลซ่าก็เป็นคนออกปากเองว่าขอให้เธอได้จัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเธอเองซึ่งเป็นเรื่องเดียวที่เธอต้องการจะทำให้สำเร็จด้วยตัวเอง

ผมนับถือความตั้งใจของเธอนะ แต่ก็อดคิดมากไม่ได้..เสร็จศึกนอกยังต้องมารับศึกในอีกก็ช่างวุ่นวายเสียจริง

เซร่าบอกผมว่าพัลซ่าเธอมักจะอยู่ที่หน้าห้องกาลเวลาเทียม เพื่อเฝ้ารอควอซ่าออกมาถ้าผมไปที่นั่นก็น่าจะเจอเธอ

ผมบอกให้เซร่ากลับไปที่รอผมที่ห้องก่อน ก่อนจะผละจากเซร่าไปหาพัลซ่า

ผมเลือกที่จะวิ่งเท้าไปหาเธอเพื่อจะได้มีเวลาคิดคำพูดต่างๆนาๆกับเธอ

ระหว่างทางก็ได้เจอคนมาทักหลายคน ต้องขอโทษจริงๆที่ผมไม่มีกะใจจะหยุดทักทาย