รูปของBenQ11

อ๋อ ผมรู้จัก คนนี้ชื่อ เซน่า ใช่ม้าาาา

ปล.เซ็กซี่จังครับ

ไปรู้จักที่ใหนครับนี่?เหอๆๆๆ

ภาพสวยดีครับ

Another Diary With Narl

ตอน "จดหมายของไอโอ"



ถึงทุกคนที่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้

หากได้อ่านก็คงรู้ว่า ตอนนี้เราคงไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

แต่ก็เราอยากเขียนความรู้สึกของตัวเอง

เพื่อส่งผ่านความรู้สึกในใจเรา









หลายคนมักชอบบอกว่าเรามีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่กว่าคนอื่น

เราขอบอกว่าไม่จริงเลย ทุกคนต่างหากที่เป็นผู้ใหญ่กว่าเรา

ทุกคนกล้าคิดกล้าแสดงออก มีเราที่ไม่กล้าแสดงความรู้สึกตัวเองออกมาตรงๆ

หลายครั้งที่เราเปรียบตัวเองเหมือนหอยซ่อนตัวอยู่ในเปลือกอย่างเงียบสงบ

แต่เราก็ดีใจที่ทุกๆคนไม่รังเกียจเรา













แต่ก็มีครั้งหนึ่งที่เราเข้าใจว่าการเป็นผู้ใหญ่นั้นคือการที่เรามีหน้าอกโตขึ้นเหมือนซีโอทรีนะ(ฮา)















เราเคยวาดฝันใว้ว่าหากสงครามจบลง เราจะไปสร้างบ้านอยู่ตามชานเมือง

แต่เราก็รู้ดีว่ามันเป็นแค่ความฝัน เราจึงชอบที่จะวาดฝันนั้นๆใว้บนสมุดกระดาษ

อย่างน้อยมันก็ทำให้ฝันของเราเป็นจริงครึ่งหนึ่งล่ะ

อ๊ะแน่นอน ทุกคนไปเที่ยวบ้านเราได้นะ^.^

เราชอบวาดรูปแต่น่าเสียดายที่คนอื่นๆไม่ค่อยจะสนใจมันเท่าใหร่

ไม่มีใครชอบวาดรูปเหมือนเราเลย

คืนหนึ่งเราได้อธิษฐานต่อพระเจ้าขอให้มีใครสักคนหันมาชอบวาดรูปเหมือนเรามั่ง...สักคนก็ยังดี


คำอธิษฐานนั้นเป็นผล พระเจ้าส่งลุง " ฟันนี่ " (Funny)มาจากท้องฟ้า












ลุงฟันนี่ แต่งตัวแปลกๆ แต่ใจดีกับเรามากลุงฟันนี่บอกว่าตัวเองตกลงมาจากฟ้า

และยังกลับขึ้นไปไม่ได้ ก็เลยมาอยู่กับพวกเราชั่วคราว

แต่เราคิดว่าลุงฟันนี่ต้องเป็นนักมายากลตามคณะละครสัตว์ที่เมื่อก่อนเราเคยไปดูกับพ่อแม่แน่ๆเลย

อ๊ะแต่หนูเชื่อว่าลุงฟันนี่ตกลงมาจากฟ้าจริงๆนะคะ^.^









ลุงฟันนี่ชอบวาดรูปเหมือนกับเราแถมวาดเก่งมากด้วย

ตอนนั้นเรามีความสุขมากๆเลยที่มีคนชอบวาดรูปเหมือนเรา


แม้จะชอบทำเรื่องแปลกๆ แต่ลุงฟันนี่ก็เป็นคนสนุกดี

จนเมื่อวันก่อน จู่ๆมีคนมาขอรับเราไปอุปการะ

วันนั้นลุงฟันนี่ไม่อยู่ เราตกใจมาก ใจหนึ่งก็อยากปฏิเสธ แต่เราไม่กล้าเอ่ยปาก

แต่เมื่อคิดไปคิดมาแล้วเราจะมามัวแต่พึ่งพาซีโอทรีตลอดไม่ได้

มันถึงเวลาที่เราจะต้องแบ่งเบาภาระให้กับซีโอทรีเสียที

เรารู้ว่ามันมีไม่มากนักหรอกที่จะมีเด็กกำพร้าสักคนจะได้รับอุปการะ

นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราตัดสินใจตอบตกลงไป

เพราะเราเชื่อว่าแม้เราจะอยู่ใหนสายสัมพันธ์ก็คงจะอยู่เหมือนเดิม











พรุ่งนี้เช้าเราจะต้องทำตัวเข้มแข็งไม่ให้ทุกคนเป็นห่วงเรา

แต่อยากให้ทุกคนรู้ใว้ว่าพรุ่งนี้เราคงจะเศร้ามากๆ












สุดท้ายนี้เราขอวาดรูปๆนี้อย่างสุดฝีมือให้ซีโอทรีและลุงฟันนี่นะคะ

มันคือรูปที่เป็นความฝันสุดท้ายที่เราอยากจะอธิษฐานอีกสักครั้งหนึ่ง

ส่วนรูปคนอื่นๆเราเก็บใว้ในเก๊ะข้างเตียง

พรุ่งนี้เราก็จะไปแล้วแต่เราสัญญาว่าจะต้องกลับมาหาทุกคนอีก







.....ขอให้ทุกคนอย่าเพิ่งลืมเราน้า........

เราสัญญา ว่าจะกลับมาเยี่ยมทุกคนแน่นอน















ลุงฟันนี่ช่วยดูแลซีโอทรีด้วยนะคะ














ลาก่อนทุกคน















พระเจ้าคะ ขอให้คำอธิษฐานสุดท้ายของหนูบังเกิดผลด้วยนะคะ^.^
















จบ

BenQ11 พิมพ์ว่า:

ไปรู้จักที่ใหนครับนี่?เหอๆๆๆ

หน้าที่แล้วครับ //ยืดอกด้วยความภูมิใจ

Another Diary With Narl


ตอน พ่อของรีล



เหตุการณ์ตอนเช้า.....

เมื่อลุงฟันนี่ออกไปจากที่นี่

ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม...










ตั้งแต่เมื่อใหร่นะ? ที่เราลืมเรื่องพ่อของเรา??



คุณพ่อของเราเป็นทหาร ท่านเป็นคนที่ใจดีมากๆ


ทุกครั้งที่เราเศร้าใจ คุณพ่อก็มักจะรีบเข้ามาหาเรา

และแบกเราขึ้นหลังเดินไปมา


หลายคนเรียกคุณพ่อว่านายพลหัวไฟ เพราะคุณพ่อมีผมสีแดงส้มเหมือนไฟ

ส่วนเราได้เชื้อทางแม่มาเยอะผมเราเลยไม่ได้เหมือนไฟ

แต่เราก็ไม่เคยเห็นหน้าคุณแม่ของเราหรอกนะ คุณพ่อบอกว่า

คุณแม่ของเราเสียไปตั้งแต่เราเพิ่งเกิดได้ไม่นาน













วันหนึ่งคุณพ่อบอกว่าต้องออกไปปกป้องประชาชน และปล่อยให้เราอยู่คนเดียว

คุณพ่อสัญญาว่าจะกลับมารับเรา แต่2ปีมาแล้วที่คุณพ่อยังไม่กลับมา..

เราไม่เคยบอกใครเลยว่าทุกวันนี้เราก็ยังรอคุณพ่ออยู่

ไม่เคยบอกแม้แต่ซีโอทรี

บางครั้งเราก็อึดอัดมากจนอยากจะร้องไห้ออกมา...


และแล้ววันหนึ่งลุงฟันนี่ก็เข้ามาที่นี่











แผ่นหลังของลุงฟันนี่ ทำให้เรานึกถึงหลังคุณพ่อที่ชอบเดินหลังค่อมๆเหมือนกัน

เหมือนคนที่กำลังแบกอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นอยู่



เราอายที่จะบอกว่าเราเฝ้ามองแต่หลังของลุงฟันนี่อยู่ตลอดเวลา


มันทำให้เรานึกถึงคุณพ่อที่เราเฝ้ารอให้เขามารับเราอยู่..











แต่ความต่างบางอย่างของลุงฟันนี่กับคุณพ่อก็คือ ลุงฟันนี่ไม่เคยที่จะหันมามองเราเลย


ก็ใช่สิเขาไม่ใช่คุณพ่อนี่นา...

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใหร่ ที่เราเฝ้ามองลุงฟันนี่จนลืมเรื่องของคุณพ่อไปเลย

ไม่สิ เรารู้สึกว่าเห็นลุงฟันนี่ก็เหมือนเห็นคุณพ่ออยู่ใกล้ๆนี่เอง

แต่เฉพาะด้านหลังนะ เพราะต่อหน้าลุงฟันนี่ชอบทำตัวประหลาดๆ ปล่อยมุกได้ทั้งวัน

บางทีเราก็เห็นว่าลุงฟันนี่มีหลายมือด้วย












ยิ่งมองนานยิ่งคิดถึงคุณพ่อ

จนเราทนไม่ใหว...เราอยากขี่หลังคุณพ่ออีกครั้ง....














"ลุงฟันนี่คะ ขอหนูขี่หลังหน่อยสิ"

ลุงฟันนี่เป็นคนใจดี แม้จะไม่เท่าคุณพ่อ

แต่เราขออะไรลุงฟันนี่ก็ทำให้เราได้เสมอ














แต่ตอนนี้ลุงฟันนี่ก็ไม่อยู่แล้ว

คุณพ่อก็ยังไม่มา...

"ลุงฟันนี่คะหนูขอโทษที่เมื่อเช้าทำท่าทางแบบนั้น"

"หนูคิดถึงลุงฟันนี่นะคะ"

"หนูขอโทษ"












"คุณพ่อคะ คุณพ่อจะรีบมารับหนูใช่ใหมคะ?"

"คุณพ่อสัญญากับหนูไม่ใช่เหรอว่าจะกลับมา..."

..........หนู........


รออยู่นะคะ..........
























"ค..คุณพ่อ??"

กระจกสะท้อนภาพคนหัวไฟนั้นเราจำได้..

คุณพ่อกลับมาแล้ว...
















"คุณพ่อจะมารับหนูกลับไปใช่ใหมคะ??"


"หนูคิดถึงคุณพ่อเหลือเกิน..."














"พ่อมารับลูกแล้วนะ"

"เรากลับบ้านกันเถอะ"

"คะคุณพ่อ"





















จบ

แหงะ พ่อหล่อจัง

Another Diary With Narl

ตอน นิทานคาเร็น





แสงที่อยู่ตรงหน้าเราเมื่อคืน บ่งบอกว่ามันไม่ใช่แสงทั่วไปมันทั้งร้อนและแสบตา


แม้เรามองไม่เห็นว่ามันคืออะไรแต่ มันเป็นแสงที่เจิดจ้าไปด้วยความเศร้าสร้อย














เราเป็นคนที่อยู่ในความมืดมิดตั้งแต่เกิด

เบื้องหน้าของเรามีแต่ความมืดดำว่างเปล่า

จนบางครั้งเราก็อดเสียใจตัวเองที่มองไม่เห็นสิ่งๆต่างๆรอบๆตัวได้เหมือนคนอื่นๆ












แต่..ก็ใช่ว่าเราจะไม่เห็นอะไรเลย เรายังเห็นซีโอทรีและเพื่อนๆ

ทุกๆคนมีแสงสว่างนั้นๆอยู่กับตัวเป็นแสงอุ่นๆที่จะทำให้เรารู้ว่ามีใครอยู่ตรงหน้า












ยกเว้นลุงฟันนี่ ที่มีแสงอุ่นๆเฉพาะที่มือ


เราก็ไม่รู้ว่าทำไม ลุงฟันนี่เป็นคนที่เราจินตนาการรูปร่างหน้าตาไม่ออกเลย










เรารู้แค่ว่าลุงฟันนี่เป็นผู้ชาย และมือของเขาทั้งใหญ่ทั้งอบอุ่นมาก...

เรารู้สึกตื่นเต้นเมื่อมือของเขาสัมผัสเราทุกครั้ง

ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเราก็นึกถึงเรื่องๆหนึ่งขึ้นมาได้




เมื่ออาทิตย์ก่อน ลุงฟันนี่แต่งนิทานเรื่องหนึ่งแล้วอ่านให้เราฟัง














เป็นเนื้อเรื่องเกี่ยวกับ หมู่บ้านๆหนึ่งที่กำลังจะถูกรุกรานโดยอีกประเทศที่แข็งแกร่ง

หมู่บ้านนี้มีเพียงชาวบ้านที่ยังมีความเชื่อนับถือเทพเจ้ามังกรอันเป็นวัฒนธรรมมานาน


ตรงข้ามกับอีกประเทศ ที่ไม่ได้นับถือมังกรเป็นเทพเจ้า

และใช้มังกรเป็นเครื่องมือทางการทหาร












ในขณะที่ทั้ง2เตรียมห้ำหั่นกัน

ก็ได้มีผู้เฒ่านักเดินทางผ่านมายังหมู่บ้านนี้พอดี

เมื่อผู้เฒ่าคนนั้นรับรู้เรื่องราวทั้งหมดจึงขอเข้าร่วมปกป้องหมู่บ้านแห่งนี้ด้วย

แน่นอนว่า ขนาดชายฉกรรจ์ของหมู่บ้านยังไม่รู้หนทางข้างหน้าเลยว่าจะต่อต้านฝ่ายตรงข้ามอย่างใร

แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะสู้ตายไม่ยอมให้ชาติที่ใช้มังกรที่พวกเขาบูชาเป็นเครื่องมือแน่นอน

ดังนั้นไม่มีใครสนใจผู้เฒ่านักเดินทางคนนั้นเท่าใหร่ แต่การร่วมแรงร่วมใจเป็นสิ่งจำเป็นแม้จะมีเพิ่มอีก1คนก็ยังดีกว่าไม่มี


เมื่อวันที่ประจันหน้ามาถึง


ใช่แล้ว...มังกรแดงที่จอมเวทย์ควบคุมอยู่ได้ทำลายหมู่บ้านนี้โดยที่เหล่าทหารข้างหลังไม่ต้องออกแรงเลย











ส่วนหนึ่งเพราะคนในหมู่บ้านนี้บูชาเทพมังกรมานาน แม้จะไม่เคยเห็นตัวเป็นๆมาก่อน

พอมาเจอในวันนี้ทุกคนก็ต่างชะงักกลัวกันหมด รวมไปถึงมังกรบินอยู่สูงเกินที่ชาวบ้านจะทำอะไรได้



ในขณะที่หมู่บ้านกำลังจะแตกพ่าย

ผู้เฒ่าคนนั้นก็ได้บอกถึงความจริงว่า ที่เห็นนั้นไม่ใช่มังกร

มันเป็นเพียงว่าวสีแดง ที่ห้อยทุ่นไฟ และใช้ควันสีดำดันให้ว่าวนั้นลอยสูง














เมื่อทุกคนรู้ถึงความจริงแล้วทริกเรื่องมังกรก็หมดไป


แต่ชาวบ้านก็ไม่อาจต้านกำลังทหารที่มากกว่าและแข็งแกร่งกว่าอยู่ดี



ไม่นานนัก ทุกคนก็ตะลึงกับ เทพเจ้ามังกรของจริงที่โผล่มาทำลายกองทัพฝ่ายตรงข้าม


เป็นมังกรสีเขียว อันหมายถึงมังกรที่อวุโสที่สุด


เทพเจ้ามังกรคงรับรู้ถึงความเทิดทูนบูชาของชาวบ้านจึงลงมาช่วยชาวบ้านและปัดเป่าฝ่ายตรงข้ามให้หายไป

เมื่อความสงบกลับคืนมาแล้ว


ผู้เฒ่านักเดินทางก็ขอออกเดินทางต่อไปและได้บอกเล่าตำนานมังกรที่หมู่บ้านแห่งนี้สืบต่อๆกันไป











นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า


การใช้ศรัธธาอย่างเดียว ไม่มีประโยชน์เท่าการมีเหตุผล

การใช้เหตุผลอย่างเดียว ไม่มีประโยชน์เท่าการมีศรัธธา

หากจำต้องมีทั้ง2อย่างควบคู่กันไป จึงนับว่าเป็นศรัธธาแห่งเหตุผลที่มีประโยชน์











และลุงฟันนี่ยังเคยบอกเราว่า บางครั้งสิ่งมองเห็นด้วยตา


ก็ใช่ว่ามันจะเป็นอย่างที่เรามองเห็นจริงๆ


หากมองอย่างไม่มีเหตุผลก็ไม่ต่างอะไรกับคนตาบอด

ลุงฟันนี่บอกว่าอาทิตย์หน้า ลุงฟันนี่จะเล่านิทานตอนต่อ..

เป็นเนื้อเรื่องเกี่ยวกับ ดาบพูดได้...


















เราอยากฟังตอนต่อไปเร็วๆจัง
















จบ

Another Diary With Narl


ตอน คำขอโทษของเรงก้า




หลังจากที่สิ้นเสียงดังกระหึ่มนั้น ทุกอย่างก็เงียบลง

แต่ก็ยังมีเสียงอะไรบางอยากตกใส่บังเกอร์อยู่

เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร??อาจจะเป็นฝน..




หลังจากที่ลุงฟันนี่ตามซีโอทรีออกไป จนเกิดเสียงดังน่ากลัวเมื่อกี๊

ทุกคนก็เงียบกันหมด

ในนี้มืดมากจนเรามองคนอื่นๆใครเลย











มันทำให้เรานึกถึงวันนั้น..

เมื่อ2ปีก่อน สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เราเคยอยู่ถูกทำลาย

ทุกคนกระจัดกระจาย


เราต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว


เราเป็นคนกลัวที่จะอยู่คนเดียว เราเคยภาวนาให้ใครก็ได้มาอยู่ข้างๆเรา



จนวันหนึ่ง เราได้เจอกลุ่มทหารผ่านมาเจอเรา...











ทหารพวกนั้นทำท่าทางน่ากลัว

และพยายามจะจับเรา


ตอนนั้นเรากลัวมาก จากนั้นซีโอทรีก็เข้ามา

ซีโอทรี ไปกับกลุ่มทหารพวกนั้น...30 ไม่สิ40กว่าคนเห็นจะได้


เมื่อพวกทหารจากไปเราก็รีบเข้าไปหาซีโอทรี เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?

แต่ตอนนี้เรารู้แล้ว











ซีโอทรีเป็นคนที่อบอุ่นมาก เธอพาเราออกตามหาคนอื่นๆและมาเปิดสถานเลี้ยงเด็ก

โดยได้รับความช่วยเหลือจากเจ้าของที่














ทุกคืนเราเห็นซีโอทรีต้อนรับเจ้าของที่หรือไม่ก็เพื่อนๆของเขา

จนในที่สุดเราก็เข้าใจว่าซีโอทรีทำอย่างใรให้ผู้ใหญ่พวกนั้นยอมช่วยเหลือพวกเรา..

วันหนึ่งเราเข้าไปบอกซีโอทรีว่า อยากจะช่วยแบ่งเบาภาระบ้าง

ซีโอทรีมองหน้าเรา และตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า เรายังเด็กอยู่มาก รออีกหน่อยดีกว่า


ซีโอทรีบอกเราว่า การแสดงความเป็นมิตรบางครั้งเราก็ได้ความช่วยเหลือได้ ไม่จำเป็นต้องตอบแทนแบบที่ซีโอทรีทำอยู่













ในขณะที่เราเป็นห่วงซีโอทรี ลุงฟันนี่ก็เข้ามาที่นี่

ลุงฟันนี่เป็นคนที่ไม่เหมือนใคร แม้บางครั้งจะดูลามกๆ

แต่เขาก็ไม่เคยให้ซีโอทรีตอบแทนการช่วยเหลือเหมือนผู้ใหญ่คนอื่นๆเลย










เราชอบซีโอทรีมาก

ดังนั้นเราจึงพยายามเรียนรู้การใช้ชีวิตอย่างซีโอทรี

เราใช้ลุงฟันนี่เป็นคนทดลองเรื่องต่างๆ


แต่ดูเหมือนลุงฟันนี่จะไม่สนใจเราเลย

หรือว่าเราจะยังเด็กอยู่อย่างที่ซีโอทรีบอก











ลุงฟันนี่เป็นอีกคนที่ใจดีกับเรามาก

เป็นช่วงที่เรามีความสุขจริงๆ

จนเราอยากจะให้เวลามันหยุดอยู่อย่างนี้ตลอดไป













จนวันก่อนที่ลุงฟันนี่ทำท่าทางน่ากลัว

แม้เราจะเข้าใจว่า ที่ลุงฟันนี่ทำไปก็เพราะช่วยพวกเรา

แต่ก็สายไปแล้ว

เมื่อลุงฟันนี่กลับมา เราก็พยายามจะหาโอกาสขอโทษลุงฟันนี่


แต่ก็ไม่มีโอกาสเสียที











เรารู้ว่าลุงฟันนี่ไม่โกรธเราหรอกเพราะสุดท้ายเขาก็กลับมาช่วยพวกเราตอนไฟใหม้



แต่...ลุงฟันนี่กับซีโอทรีนี่เมื่อใหร่จะกลับมานะ??


หากเราเจอลุงฟันนี่เราจะรีบขอโทษเขาทันทีก่อนเลย


ไม่เอาแล้วเราไม่อยากจะอยู่คนเดียวอย่างนี้..















"ลุงฟันนี่!!!"


"หนูขอโทษ หนูขอโทษ หนูขอโทษนะคะ"

!!!!!!!












มันยากที่จะพูดถึง

เรารู้ตัวทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา

เบื้องหน้าเราเจอซีโอทรี เจอเพื่อนๆ

















แต่..เบื้องหลังเรา กลับมีแต่ลุงฟันนี่