แต่งมาด้วยอารมณ์แบบว่า เซย์จิอยากอ่านหลอนๆ (ฮา)
แต่ด้วยเป็นคนคิดชื่อตัวละครไม่ออก เลยขอนัทกี้เอาสองไอดอลมาเล่นซะงั้น (อ่าว)
แต่งเอามัน + ลวกๆ อาจไม่หลอนหรือดีเท่าไหร่ต้องขออภัยนะครับ ^^
แต่งแค่ 2 วัน ถ้าสั้นไปยังไง ก็ขออภัยอีกรอบนะ
ท่ามกลางเมืองอันวุ่นวายสับสน ท้องถนนเต็มไปด้วยยานพาหนะคับคั่งไปหมด ในยุคที่ผู้คนต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดไปวันๆ ทั้งผู้หาเช้ากินค่ำอย่างสุจริต มิจฉาชีพสารพัดรูปแบบ รวมถึงแก๊งค์อันธพาลและเหล่าผู้มีอิทธิพลทั้งหลายที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง
ร่างเล็กๆ ในชุดฮูดสีเหลืองที่คลุมปิดศีรษะค่อยๆ เดินอย่างเดียวดาย แทรกตัวผ่านฝูงผู้คนที่เมินเฉยและรีบร้อนในช่วงเช้าที่ต้องแข่งขันกันหาเงินเลี้ยงปากท้อง เธอค่อยๆ เบียดเสียดสวนคลื่นมนุษย์จนถึงซอกตึกแห่งหนึ่ง ที่นั่น เด็กสาวเลี้ยวออกจากกลุ่มคน มุ่งหน้าตรงเข้าสู่ซอกซอยอันมืดมิด
"เป็นไงมั่งล่ะวาเลนไทน์ พักนี้ขยันจริงนะ" เสียงห้าวๆ เรียกทักเด็กสาวที่เลี้ยวเข้ามา ฮูดที่คลุมค่อยๆ ถูกเอาออก เผยให้เห็นผมสีขาวเกือบบรอนด์ที่ถูกมัดเป็นผมม้าห้อยอยู่ด้านข้างศีรษะ กระเป๋ากางเกงขาสั้นถูกล้วงก่อนที่เธอจะโยนของที่อยู่ข้างในให้ผู้ทักทาย มันเป็นเหรียญรูปร่างแปลกตาที่ดูเก่าหน่อย
"หนวกหูน่ะ เปิดประตูได้แล้ว" วาเลนไทน์บอกกับชายคนนั้น ซึ่งกำลังจดๆ จ้องๆ ดูเหรียญนั้นโดยละเอียดก่อนจะโยนคืนให้
"อืม...หลักฐานถูกต้อง จะเปิดให้เดี๋ยวนี้แหละ ไม่ต้องโวยวายก็ได้ ใจร้อนจริงนะเธอเนี่ย" เขาค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้าน แล้วเดินไปเปิดประตูข้างๆ ช้าๆ ขณะที่เสียงเพลงกระหึ่มจะดังลอดจากภายในออกมาทันทีที่ประตูอ้าออก
"จะตรวจอะไรนักหนาก็ไม่รู้ เห็นหน้าก็เกือบจะทุกวันอยู่แล้ว" เธอบ่นใส่ชายหนุ่มก่อนจะเดินเข้าประตูซึ่งถูกปิดทันทีที่วาเลนไทน์เข้ามา ข้างในนั้นเสียงเพลงดังกระหึ่มจนแทบไม่ได้ยินอย่างอื่น รวมกับแสงสีต่างๆ ที่ส่องวนไปทั่ว ดูอย่างไรก็สถานที่เที่ยวกลางคืนชัดๆ แต่นี่ก็ยังเช้าอยู่เลยนะ?
วาเลนไทน์ค่อยๆ เดินผ่านความวุ่นวายไปโดยไม่สนใจวัยรุ่นที่ยังคงดื่มกินและเต้นกันอย่างสนุกสนาน เธอเดินฝ่าฝูงคนอย่างไม่สะทกสะท้าน มุ่งหน้าตรงไปยังบันไดที่ต่อขึ้นชั้นลอยอย่างเมินเฉย ก่อนจะไปหยุดอยู่หน้าห้อง VIP ข้างบนนั้น
"เห็นแล้วๆ เข้ามาได้เลย" เสียงหนึ่งตอบรับเธอขณะที่มือน้อยๆ กำลังจะเคาะประตู มันจึงเปลี่ยนเป็นจับลูกบิดแล้วเปิดประตูนั้นออกแทน ภายในมีชายร่างใหญ่นั่งอยู่ท่ามกลางสาวๆ หลายคนที่พากันรายล้อมปรนเปรอ กระเป๋าสตางค์ 30 ใบถูกโยนลงโต๊ะกระจกข้างหน้าอย่างไม่เต็มใจ ชนแก้วเหล้าที่วางเรียงรายเกือบตกโต๊ะ
"นี่ส่วนของวันนี้ B.M. แล้วพี่ชายชั้นล่ะ" วาเลนไทน์พูดกับอีกฝ่ายน้ำเสียงดูหงุดหงิด ขณะที่ชายซึ่งถูกเรียกว่า B.M. นั้นค่อยๆ หยิบกระเป๋าสตางค์เปิดดูเงินภายในอย่างใจเย็น เป็นที่รู้กันว่าในละแวกนี้ หากใครจะทำอะไรต้องมาหาเขาก่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบนดิน หรือใต้ดินก็ตาม ร่างที่ใหญ่โตเกินคนทั่วไป นั่นแหละ ที่มาของชื่อ B.M. (BigMan) ซึ่งเขาภูมิใจนัก
"ใจเย็นๆ สิ สาวน้อย ไปกินรังแตนที่ไหนมาล่ะหือ? มานั่งนี่ก่อนสิ" B.M.พูดอย่างใจเย็น แล้วกวักมือเรียกเธอไปนั่งใกล้ๆ โดยไม่แม้แต่จะเหลียวหันมามอง ตาของเขาจดจ้องกับเงินตรงหน้ามากกว่า วาเลนไทน์เดินเข้าไปหา B.M. ตามคำเรียก แต่ไปทิ้งตัวลงนั่งที่เบาะข้างๆ โต๊ะแทน แต่อีกฝ่ายก็เพียงยักไหล่ไม่ใส่ใจอะไรเท่านั้น
"แค่นี้...ยังไม่พอนะ ต้องไปหามาเพิ่มอีก" เขาบอกพลางโยนกระเป๋าสตางค์เหล่านั้นลงโต๊ะอย่างไม่แยแส ก่อนจะเอนหลังไปเจ๊าะแจ๊ะกับสาวๆ ต่อ วาเลนไทน์ที่ได้ยินดังนั้น ก็ตบโต๊ะดังปัง!! จนน่ากลัวว่ากระจกที่ใช้ทำโต๊ะจะแตกคามือ
"อะไรกัน!! ก็ตามที่ตกลงไว้แล้วไง วันละ 30 ใบเป็นอย่างต่ำน่ะ!!" เธอเถียงกลับเสียงแข็ง ท่าทางไม่พอใจอย่างมาก ขณะที่อีกฝ่ายก็ยังคงใจเย็นไม่ต่างจากตอนแรก
"ใจเย็นๆ สิวาเลนไทน์ ก็ดูนี่สิ" B.M.เปิดกระเป๋าสตางค์ใบหนึ่งให้เธอดู ภายในนั้นมันมีเพียงธนบัติเก่าๆ อยู่ไม่กี่ใบเท่านั้น
"ไอ้แบบนี้น่ะ มีก็เหมือนไม่มี เพราะงั้นเธอต้องไปหามาเพิ่มซะ ไม่งั้น...ก็ตัดใจเรื่องพี่ชายเธอได้เลย" เขาบอกแล้วหยิบบุหรี่มาสูบก่อนจะพ่นไปทางเธอซึ่งนั่งจ้องเขาเขม็ง ร่างเล็กๆ สั่นด้วยความโกรธ
"รู้มั้ยว่าไอ้อาการขนาดพี่ชายเธอนั่นน่ะ ต่อให้หมอเถื่อนยังหารักษาได้ยากเล้ย ไหนจะค่ารักษาแพงมหาศาลอีก แล้วถ้าชั้นไม่อนุญาตด้วยล่ะก็...คงเข้าใจสินะ" B.M. พูดต่อโดยไม่สนใจอาการของคู่สนทนาที่กำหมัดแน่นพลางกัดฟันกรอด
"ฮึ่ม...ก็ได้ แต่ถ้านายเบี้ยวล่ะก็..." เธอกัดฟันตอบพลางชี้ไปทาง B.M.แล้วขู่อาฆาต มือใหญ่ๆ ของมันก็คว้าแขนเล็กๆ ของเธอไว้แน่นก่อนจะดึงเข้ามาหาตัว
"แล้วจะทำไมล่ะหือ? จริงสิ อันที่จริงชั้นก็มีข้อเสนอดีๆ ให้นะ ถ้าเธอยอมทำล่ะก็...เรื่องพี่ชายเธอจะจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยก็ยังได้นะ" มันบอกกับวาเลนไทน์พลางยิ้มกริ่ม สายตามองดูตามร่างเล็กๆ ที่ถูกปกคลุมด้วยเสื้อฮูด โดยเฉพาะช่วงขาขาวๆ ที่โผล่พ้นกางเกงมา
"จะว่าไปเด็กๆ ขาวๆ อย่างเธอนี่ พวกที่ยอมจ่ายหนักๆ ก็มีอยู่เยอะล่ะนะ หึหึ" B.M.หัวเราะชอบใจ ก่อนที่ขาขาวๆ ของวาเลนไทน์จะเหวี่ยงเตะใส่มันทันทีที่พูดจบ
"ไม่มีทาง!! ฝันไปเถอะที่ชั้นจะทำอะไรอย่างนั้นน่ะ!!" วาเลนไทน์ตวาดกลับ แล้วพยายามดิ้นให้หลุดจากมือใหญ่ๆ ของ B.M. จนสำเร็จ ซึ่งเหมือนว่ามันจะจงใจปล่อยมากกว่า แล้วหันมาเกาๆ จุดที่ถูกเตะแทน
"หึหึ แค่ล้อเล่นเท่านั้นแหละ อย่าซีเรียสสิ งานจริงๆ น่ะง่ายกว่านั้นเยอะ แค่เธอพาผู้ชายคนนึงไปเจอชั้นตามที่ที่ชั้นกำหนดให้ก็พอ ว่าไงล่ะ" มันยื่นข้อเสนอจริงๆ ให้กับวาเลนไทน์แล้วโยนรูปใบหนึ่งให้ ก่อนจะมองดูท่าทีของเธอด้วยท่าทางจริงจังต่างจากก่อนหน้านี้
มันเป็นรูปของชายหนุ่มที่อายุพอๆ กับพี่ชายเธอ สวมแจ๊กเก็ตดำและหมวกแก็ปที่กดต่ำปิดตา กางเกงสีดำและรองเท้าหนังแข็งที่หุ้มยาวถึงแข้ง นอกจากนั้นก็มีเพียงโน๊ตเล็กๆ ที่เขียนว่า 'Zixc' ไว้เท่านั้น
"ไอ้เจ้านี่มันไปเขม่นกับคนใหญ่คนโตเข้าก็เลยไม่มีที่จะให้มันอยู่ จริงๆ ชั้นก็ไม่สนใจเท่าไหร่หรอก แต่ได้ข่าวว่าตอนนี้มันเข้ามาอยู่ในถิ่นชั้นแล้ว" B.M.อธิบายให้วาเลนไทน์ฟังด้วยน้ำเสียงจริงจังขณะที่เธอมองดูรูปพลางพินิจ
"และถ้าชั้นจับตัวมันส่งไปให้พวกผู้ใหญ่นั่นได้ ฐานะของชั้นก็จะยกระดับขึ้นไปอีกขั้น เธอพอจะเข้าใจใช่มั้ย?" มันอธิบายต่อแล้วมองหน้าวาเลนไทน์ซึ่งพยักหน้าตอบเบาๆ
"แค่หาตัวมันให้เจอแล้วบอกชั้น จากนั้นพาตัวมันไปหาชั้นในที่ที่ชั้นเตรียมไว้ก็พอ แล้วพี่ชายเธอก็จะ..." มันบอกพลางดีดนิ้วเบาๆ แล้วแสยะยิ้ม "เรียบร้อย ปลอดภัยหายห่วงทันที"
"เข้าใจแล้ว...ถ้าชั้นหาเจอนะ" วาเลนไทน์ตอบกลับเรียบๆ แล้วร่อนรูปถ่ายกลับใส่ B.M. เธอหันกลับไปทางประตูแล้วเดินออกจากที่นั่นไปเงียบๆ ...พลางครุ่นคิด
'แอ๊ดดดด' เสียงประตูดังเอียดอาดเมื่อวาเลนไทน์เปิดมันออกแล้วเดินเข้าไปในบ้านโทรมๆ เก่าๆ ท่าทางรกร้างแห่งหนึ่ง ขนมปังที่แวะซื้อระหว่างทางกลับในอ้อมแขนเธอถูกส่งให้กับอีกบุคคลหนึ่งที่นั่งเก็บตัวเงียบเชียบอยู่ในมุมมืด
"เอ้า นี่ส่วนของวันนี้ แล้วพี่ไซออนเป็นไงบ้างน่ะ" วาเลนไทน์ถามชายคนนั้นที่รับขนมปังมาใส่ปากกินอย่างหิวโหย เขาไม่ตอบอะไร แต่ทำมือชี้ไปยังห้องข้างหลังแทน ซึ่งที่นั่น ร่างของชายผมแดงนอนนิ่งอยู่บนพื้น ตามร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลมากมายที่ถูกปิดไว้ด้วยผ้าพันแผลจำนวนมาก กระนั้น บางส่วนก็ยังมีเลือดซึมออกมาไม่หยุด
"รอก่อนนะพี่ อีกแค่นิดเดียวก็จะหายแล้วล่ะนะ" เธอพยายามพูดให้กำลังใจชายที่นอนหมดสติอยู่นั้นอย่างอ่อนโยน แล้วหันไปพูดกับชายคนก่อนหน้าอีกครั้ง
"B.M. เริ่มตามหาตัวนายแล้ว คงไม่มีเวลาเหลือเท่าไหร่แล้วล่ะ นายต้องออกไปจากที่นี่ซะ....ชั้นจะช่วยหาทางให้" เธอบอกกับชายคนนั้น...ซึ่งเป็นคนเดียวกับในรูปที่ B.M. ให้เธอดูนั่นเอง เขาพยักหน้าเบาๆ โดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง แล้วค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นมายืนข้างๆ วาเลนไทน์ ดวงตาเขาถูกปิดไว้ด้วยผ้าผืนหนึ่งซึ่งดูเหมือนเขาจะเป็นคนปิดไว้เอง
วาเลนไทน์เจอเขาที่หลงเข้ามาที่นี่ในสภาพที่อดโซ เหมือนจะอดข้าวและน้ำมาหลายวัน ซึ่งถึงจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ปล่อยเขาไว้อย่างนั้นไม่ได้ จึงคอยช่วยหาอาหารให้ประทังชีวิตจนกว่าเขาจะแข็งแรงขึ้น และตอนนี้ก็กลายเป็นว่า B.M. ก็ต้องการตัวเขาขึ้นมาซะได้
วาเลนไทน์คว้ามือเขาแล้วพาเดินออกจากที่ซ่อน ผ่านทางซอกมุมต่างๆ ของเมืองที่ดูลึกลับ และไม่น่าจะมีใครอยากผ่านเข้ามาเท่าไหร่นัก ชายลึกลับคนนั้น...ซิกซ์เดินตามมือน้อยๆ ที่พานำทางไปเรื่อยๆ อย่างเงียบเชียบ
"ให้ตายสิ คนตาบอดแถมยังใบ้รับประทานอย่างนายนี่ ไปทำอะไรมากันแน่นะ ถึงได้ถูกตามล่าแบบนี้เนี่ย" เธอบ่นระคนสงสัย แต่ก็ยังนำทางเขาต่อไป ทั้งคู่เดินผ่านซอยแล้วซอยเล่า มีหยุดระวังรอบๆ บ้างเป็นบางครั้ง
แต่ในที่สุดเธอก็พาเธอมาถึงโกดังแห่งหนึ่งที่ประตูเปิดกว้างเหมือนจะรอคอยทั้งคู่ ภายในเต็มไปด้วยลังสินค้าจำนวนมากที่รอการขนส่ง วาเลนไทน์พาซิกซ์มายังที่ว่างท่ามกลางลังที่รายล้อม
"เฮ้!! ชั้นพามาแล้วนะ!!" เสียงเด็กสาวร้องบอก พลางปล่อยมือผละตัวออกจากชายหนุ่ม รอบๆ ตัวพวกเธอมีเสียงคนที่ปีนป่ายดังขึ้น ก่อนที่ร่างของชายหลายคนจะปรากฏล้อมรอบไว้
และที่ด้านบนสุดนั่น ร่างใหญ่ๆ นั่งเด่นเป็นสง่าท่ามกลางเหล่าลูกสมุนที่รายล้อม มันแสยะยิ้มอย่างชอบใจขณะที่มองมายังทั้งสอง
ก่อนหน้าที่วาเลนไทน์จะกลับที่ซ่อนไม่นาน เสียงโทรศัพท์ของ B.M. ก็ดังขึ้นแข่งกับเสียงดนตรีอันเร้าใจ
"ว่ายังไง สาวน้อย" เจ้าของโทรศัพท์รับพลางถามไถ่ธุระ ถึงนี่จะเป็นครั้งแรกที่ติดต่อกับอีกฝ่ายก็เถอะ แต่มันก็ดูจะมั่นใจเหลือเกินว่าสาเหตุที่โทรมานั้นคืออะไร
"ชั้น...เจอตัวหมอนั่นแล้ว จะให้ทำยังไงต่อ" เสียงเด็กสาวถามตามสายที่สนทนา ขณะที่รอยยิ้มปรากฏที่มุมปาก B.M.
"ถ้างั้นก็หาทางพามันไปที่โกดัง 7 ริมท่าเรือ พวกชั้นจะไปรอที่นั่น" สิ้นเสียงมัน อีกฝ่ายก็ตัดสายไปทันที มือเล็กๆ ที่สั่นเบาๆ ค่อยๆ ปล่อยจากหูโทรศัพท์ที่ปลายสาย เพื่อชีวิตพี่ชาย...
"ทำได้ดีมากวาเลนไทน์ มาทางนี้สิ" B.M. ร้องเรียกสาวในชุดฮูดที่ยืนอยู่ข้างล่าง เธอก้าวเท้าเดินมาข้างหน้า ก่อนจะหยุดเงยหน้ามองอีกฝ่ายแล้วตะโกนดังลั่น
"ชั้นทำตามข้อตกลงแล้วไง!! เรื่องพี่ชายชั้นนายก็ต้องรักษาสัญญานะ!!" วาเลนไทน์รีบทวงถามข้อตกลงทันที โดยมีซิกซ์ที่ยืนทำท่าเหรอหราอยู่กลางวงนั้น
"แน่นอน ชั้นจัดการให้แน่ แต่ก่อนหน้านั้น..." B.M. ยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนจะโยนสิ่งหนึ่งลงมาต่อหน้าวาเลนไทน์ เงาโลหะของปืนที่นอนอยู่บนพื้นพร้อมรอยถลอกจากการร่วงหล่น ตามด้วยซองกระสุนที่ถูกส่งตามลงมา
"จัดการมันซะ" B.M. พูดต่ออย่างเย็นชา รอยยิ้มยังคงปรากฏบนใบหน้าของมัน วาเลนไทน์มองปืนและซองกระสุนข้างหน้าตัวเองอย่างมึนงง ก่อนจะหันไปคัดค้าน B.M.
"ไม่มีทาง!! ที่ตกลงกันไว้ก็แค่ให้ชั้นพาหมอนี่มาไม่ใช่เหรอ!! จากนั้นจะทำยังไงมันก็เรื่องของพวกนาย ไม่เกี่ยวอะไรกับชั้นแล้วนี่!!" เธอปฏิเสธเสียงแข็งแล้วใช้เท้าปัดปืนนั้นไปให้พ้นๆ ตัวเธอ B.M. มองดูด้วยท่าทีที่เริ่มไม่พอใจ ก่อนจะดีดนิ้วเบาๆ ร่างของชายผมแดงถูกหิ้วมาโดยลูกสมุนมัน 2 คน พวกมันค่อยๆ วางร่างเขาลงบนลังใบหนึ่งอย่างเบามือ
"พะ พี่!!" วาเลนไทน์ร้องอย่างลืมตัว แล้วหันไปมองหน้า B.M. เขม็ง พวกมันไปเอาตัวพี่ชายเธอมาได้ยังไงกัน แล้วพามาเพื่ออะไรกันแน่?
"ฟังให้ดีนะวาเลนไทน์ ชั้นน่ะไม่โง่หรอกนะ กะไอ้เรื่องที่ว่าพวกเธอซ่อนตัวที่ไหน หรือเรื่องของเจ้าหมอนี่ ชั้นน่ะรู้ตั้งแต่ต้นแล้ว..." B.M. ค่อยๆ อธิบายอย่างใจเย็นให้วาเลนไทน์ฟัง ลูกน้องคนหนึ่งค่อยๆ ไต่ลังลงไป แล้วหยิบปืนมาใส่กระสุนให้พร้อมแล้วยื่นส่งให้เธอ วาเลนไทน์มองดูปืนนั้นสลับหันไปมอง B.M. ด้วยความสับสน
"เพียงแต่ชั้นเสียดายฝีมือของเธอ แล้วชั้นก็ออกจะเป็นคนใจดีด้วยสิ เพราะงั้นก็เลยจะให้โอกาสอีกซักครั้ง ฆ่าหมอนี่ซะ แล้วชั้นจะรับเธอเข้ากลุ่มพร้อมดูแลพี่ชายเธอให้อย่างดีเลย" มันพูดกล่อมให้วาเลนไทน์ฟัง เหล่าลูกสมุนของมันก็พากันหัวเราะเบาๆ อย่างสนุกสนาน วาเลนไทน์ค่อยๆ รับปืนมาแล้วมองมันด้วยความลังเล
ทำอย่างไรดี...ถ้ายิง...เธอก็จะไม่อาจถอนตัวออกไปได้อีก ต้องอยู่กับคนที่เธอรังเกียจไปตลอด ไม่สิ พวกมันอาจไม่ปล่อยเธอไปก็ได้ แต่ถ้าไม่...ชีวิตของเธอและไซออนก็คงดับสิ้นที่นี่แน่
"เอาสิ..." เสียงเรียบๆ ตอบดังจากข้างหลัง วาเลนไทน์หันกลับไปทางต้นเสียงด้วยความแปลกใจ ซิกซ์ที่เอ่ยปากเป็นครั้งแรกค่อยๆ ปลดผ้าผูกตาออก ดวงตาสีแดงค่อยๆ จับจ้องมาทางตัวเธอ วูบหนึ่งที่สายตาทั้งคู่ประสานกัน วาเลนไทน์รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ก่อนที่ความรู้สึกนั้นจะหายไป
"ยิงเลยสิ ชั้นเข้าใจดี แล้วพวกเธอจะได้ปลอดภัยไงล่ะ" ชายหนุ่มยืนกรานแล้วยืนนิ่งด้วยความสงบ วาเลนไทน์ค่อยๆ ยกปืนเล็งมาทางเขาด้วยตัวสั่นเทา ภาพไซออนโผล่มาในหัววูบหนึ่ง ก่อนที่เธอจะหลับตาแน่น
'ปัง!!!' เสียงปืนดังลั่นโกดัง พร้อมๆ กับร่างของชายหนุ่มที่ค่อยๆ ร่วงล้มตามแรงปะทะ เลือดไหลเป็นสายออกจากศีรษะก่อนที่ร่างนั้นจะลงไปกระตุกเบาๆ อยู่ที่พื้น ปากกระบอกปืนถูกลดลงชี้พื้นในมือที่สั่นเทา ลมหายใจของวาเลนไทน์แทบขาดห้วง วินาทีที่ลั่นกระสุนไป 1 ชีวิตก็ดับหายไปต่อหน้าเธอ
"ดีมาก...ยินดีด้วย แค่นี้เธอก็เป็นพวกเราแล้ว" เสียงของ B.M. แสดงความยินดีกับวาเลนไทน์ในเรื่องที่เธอไม่อยากจะรับรู้มากนัก พร้อมกับเสียงปรบมือเปาะแปะจากเหล่าลูกสมุนรอบข้าง ปืนในมือร่วงลงพื้นก่อนที่เธอจะหันมาทาง B.M. แต่ยังที่เธอจะได้พูดอะไร เสียงหนึ่งก็ดังเข้าโสตประสาทหูเธอ
"ทำ...ไม..." เป็นเสียงที่คุ้นหู วาเลนไทน์ค่อยๆ หันกลับไปมองช้าๆ อย่างไม่เชื่อหู ที่นั่น...ร่างของชายคนหนึ่งยังคงนอนอย่างสงบ ร่างของชายชุดดำที่มีผมแดงราวเปลวเพลิง หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้น ตาที่เบิกกว้างมองค้างไปยังร่างนั้นด้วยร่างกายที่กระตุกสั่นรุนแรง
ร่างนั้นค่อยๆ กระตุกแล้วขยับช้าๆ ยันตัวเองขึ้นมายืนอย่างอ่อนระโหยโรยแรง เลือดสดๆ ไหลย้อยหยดหล่นจากรูกระสุนที่หน้าผาก อาบย้อมใบหน้าเป็นทางสีแดงฉาน มือของเด็กน้อยอุดปากตัวเองแน่นเหมือนจะปิดไม่ให้เสียงถูกส่งออกมา ไม่ผิดแน่ ใบหน้าที่เธอคุ้นเคยนั้น...ใบหน้าของไซออน!!
"ทำไม..." ไซออนถามช้าๆ ด้วยใบหน้าที่อาบไปด้วยเลือด น้ำตาใสๆ ไหลออกมานองสองแก้มจากดวงตาที่เศร้าสร้อย มือของเขาค่อยๆ ยืนมาทางน้องสาวช้าๆ ราวจะไขว่คว้าหาคำตอบ ก่อนที่นิ้วจะเริ่มเปื่อยยุ่ย และหลุดร่วงลงสู่พื้น วาเลนไทน์พยายามจะวิ่งเข้าไปหา แต่ร่างกายของเธอกลับไม่ทำตามคำสั่ง มันยืนนิ่งมองดูภาพร่างของไซออนที่ค่อยๆ เปื่อยเน่าและหลุดร่วงลงไปทีละชิ้น
'แผละ...' เสียงท่อนแขนเปื่อยๆ ที่หลุดร่วงลงพื้น แขนของไซออนที่ค่อยๆ หลุดตามมันลงมาพร้อมๆ กับร่างที่ล้มทรุดลง หากกระนั้นก็ยังพยายามเข้ามาหาน้องสาว ดวงตาเขามองทางวาเลนไทน์ด้วยแววตาผิดหวัง ขณะที่ร่างค่อยๆ หลุดร่อนติดตามพื้นที่เขาตะเกียกตะกายผ่าน
"มะ ไม่!!!!!!!!!!" วาเลนไทน์กรีดร้องสุดเสียง ดวงตาหลับแน่นพยายามไม่มองภาพข้างหน้า ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุม ท่ามกลางความมืดจากดวงตาที่ถูกปกปิด เสียงหยดน้ำเบาๆ ดังขึ้นเบื้องหน้า วาเลนไทน์ค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ
รอบๆ ตัวเธอยังรายล้อมด้วยลังมากมายเช่นเดิม เพียงแต่พื้นขณะนี้ เต็มไปด้วยกองเลือดเหนียวคาวไปทั่ว ร่างของเหล่าลูกสมุน B.M. ที่ล้มพาดไปทั่วพร้อมเลือดที่ไหลนอง บ้างก็เหลือเพียงชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายกลางกองเลือด บ้างก็เต็มไปด้วยของแหลมสารพัดที่เสียบใส่
เสียงของ B.M. ที่ครางเบาๆ ด้วยลมหายใจที่รวยรินดังแว่วมาและของเหลวอุ่นเหนียวที่หยดลงใบหน้า เมื่อวาเลนไทน์หันตามไปก็พบว่าร่างใหญ่ยักษ์นั้น บัดนี้ถูกแขวนห้อยไม่ต่างไปจากก้อนเนื้อชิ้นใหญ่ๆ ที่เต็มไปด้วยเลือด ไหปลาร้าทั้งสองข้างถูกเจาะเกี่ยวด้วยตะขอ เลือดสดๆ ไหลออกจากบาดแผลทั่วร่างที่ถูกกรีดเฉือน เสียงของมันพยายามเปล่งออกมาอย่างไม่ได้ศัพท์เบาๆ ก่อนที่สักพักจะเงียบลง...พร้อมกับลมหายใจที่หยุดนิ่ง
ร่างของซิกซ์ปรากฏตัวลงมาเหยียบกดร่างของ B.M. ไว้พลางมองลงมาหาเธอ เงินจำนวนมากถูกโปรยลงมากระจายไปทั่ว ห่างจากตัววาเลนไทน์ไม่มากนัก ร่างของไซออนยังคงนอนสงบไม่ต่างจากครั้งที่เธอเห็นก่อนหน้า
"เห็นแก่ความรักพี่เธอ นั่นถือว่าลงโทษเบาะๆ ก็แล้วกัน" ซิกซ์พูดเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงมา แล้วค่อยๆ เดินออกจากโกดังไปโดยเพียงเหลือบมามองเธออย่างอาลัยแวบหนึ่งเท่านั้น ซึ่งที่นั่นวาเลนไทน์ที่มิอาจขยับไหว ได้แต่กอดคว้าร่างพี่ชายแล้วร้องไห้อยู่ลำพัง...
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เด็กสาวในชุดฮูดสีเหลืองวิ่งไปมาอย่างร่าเริงในสวนกว้างยามกลางวัน ซึ่งทุกอย่างล้วนอยู่ในสายตาของพี่ชายซึ่งมองดูเธออย่างอ่อนโยน ไซออนได้รับการรักษา ถึงต้องพักฟื้นร่างกายอีกสักพัก แต่นั้นก็พอแล้วที่พวกเธอจะไม่ต้องดิ้นรนอย่างทุจริต
และในขณะที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขนั้นเอง ร่างที่คุ้นเคยของชายคนหนึ่งก็ค่อยๆ เดินมาหาทั้งคู่อย่างเงียบเชียบ ชายในชุดดำที่สวมหมวกปิดดวงตาที่พันผ้ามิดชิด ก่อนจะทักทายอย่างเป็นมิตร
"สวัสดี...."
![ห้องนิยายผิดที่ผิดทางของนายคิ!! [Update for check!!][2nd story 50%] Empty](https://2img.net/i/empty.gif)
![ห้องนิยายผิดที่ผิดทางของนายคิ!! [Update for check!!][2nd story 50%] Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/subsilver/icon_minitime.gif){kind=icon}
Tue Mar 16, 2010 2:42 pm
![ห้องนิยายผิดที่ผิดทางของนายคิ!! [Update for check!!][2nd story 50%] 248852](https://2img.net/r/ihimizer/i/248852.jpg/)
![ห้องนิยายผิดที่ผิดทางของนายคิ!! [Update for check!!][2nd story 50%] Vote_lcap](https://2img.net/i/fa/subsilver/vote_lcap.gif){kind=small}
![ห้องนิยายผิดที่ผิดทางของนายคิ!! [Update for check!!][2nd story 50%] Voting_bar](https://2img.net/i/fa/subsilver/voting_bar.gif){kind=small}
![ห้องนิยายผิดที่ผิดทางของนายคิ!! [Update for check!!][2nd story 50%] Vote_rcap](https://2img.net/i/fa/subsilver/vote_rcap.gif){kind=small}
Calendar